Een huis van vrede voor volkswijk Krispijn

De Julianakerk is een blikvanger in de Dordtse volkswijk Krispijn. Kogelgaten in de toren herinneren aan de Tweede Wereldoorlog. Boven de hoofdingang staat met grote witte letters: „In deze plaats zal Ik vrede geven.” Iedere zaterdag is het bedehuis van halftwaalf tot twee uur geopend voor passanten en liefhebbers van orgelspel. Als ze behoefte hebben aan een gesprek, kunnen ze terecht bij de vrijwilligers van die dag. Pal naast de kerk ligt het Huis van Vrede, waar buurtbewoners woensdag- en zaterdagmorgen tussen tien en twaalf uur welkom zijn. „Gratis koffie/thee en gezelligheid”, werft het bord naast de deur. Klokslag tien uur stapt een man in blauw trainingspak naar binnen, vergezeld van een enorme hond. „Ha, Martien”, groeten Truus en Lydia, de vrijwilligers van deze morgen. De inwoner van de wijk Sterrenburg behoort tot de vaste bezoekers. Pippi, kruising tussen een Berner sennenhond en een poedel, trek enthousiast aan de riem. „Mag ze los?”, vraagt Martien. „Doe maar niet”, adviseert Lydia. „Ik weet niet of de andere bezoekers het prettig vinden.” ## Stolpersteine Terwijl Truus een kop cappuccino voor de Dordtenaar tapt, steekt hij meteen van wal. „Voorheen was ik hervormd, meneer. Wijk 2 en 7. De ene keer was er dienst in de Pauluskerk, een andere keer in de Augustijnenkerk of de Grote Kerk. Dat gaf te veel stress in mijn hoofd. Daarom ga ik de laatste tien jaar naar deze kerk. Ik heb een moeilijk leven gehad, dan sta je ook een beetje moeilijk in het leven, begrijp je? De dingen moeten bij mij even inzakken voor ik me eraan overgeef. Nee Pippi, stóp hiermee!” :::inline_image 1::: In principe komt hij elke woensdag naar het Huis van Vrede. Als zijn hoofd het kan verdragen. „De meeste mensen hier hebben een rugzakje, net als ik. Dan kan er weleens wrijving ontstaan.” Uit een broekzak diept hij zijn mobiele telefoon op en toont een foto van een krantenartikel uit het AD. Over Martien Levisson, die twee keer per jaar alle 201 Stolpersteine in Dordrecht oppoetst. Een steen voor elke Dordtse Jood die in de Tweede Wereldoorlog werd omgebracht. „Iemand van deze kerk vroeg me of ik die stenen wilde bijhouden.” :::author_streamer 1::: Het verzoek was niet aan dovemansoren gericht. „Ik ben van Joodse afkomst, dat hoor je al aan m’n naam. Mijn vader was Jood. Ze hebben een tijd beweerd dat je alleen Joods bent als je moeder het is, maar als een man geen zaadje in een vrouw plant, kan er geen kind komen. Zeg nou zelf.” ## Buitenbeentje Binnen de familie is hij een buitenbeentje. „Mijn vader en m’n tweelingbroer vinden het niks dat ik christen ben geworden. M’n broer heet Samuël, ”van God gebeden”. Het rare is dat hij niets van het christelijk geloof moet hebben en ik tot geloof ben gekomen. Ik geloof dat Jezus de Messias is.” „Goeiemorgen, Arie”, begroet Truus de volgende gast, een bejaarde man met kruk en een schoothond aan de lijn. Naast haar taak als huismoeder is de vrijwilligster van het inloophuis kwaliteitsverpleegkundige bij het Leger des Heils in Dordrecht. „Sommige mensen die ik in mijn werk ontmoet, zie ik ook hier.” Lydia werkte jarenlang bij het Leger des Heils in Rotterdam. Eerst met zwerfjongens, toen met tienermoeders, de laatste tien jaar als gezinscoach. Daarna was ze coördinator van inloophuis ZuidRijk in Rotterdam. Sinds januari heeft ze die functie bij het Huis van Vrede, voor veertien uur per week. De eerste drie jaar deed ze hetzelfde werk als vrijwilliger. Ook echtgenoot Ruben en de kinderen zijn actief bij het inloophuis betrokken. ## Pastorie Als lid van de evangelisatiecommissie van de Julianakerk was de sociaalpedagogisch hulpverleenster nauw betrokken bij de voorbereidingen voor de opstart van het inloophuis. Het idee werd geboren tijdens een ledenvergadering. „Een van de aanwezige mannen constateerde dat er veel geld in hout en stenen werd gestopt en relatief weinig in dat waar het om gaat in de kerk. De kerkenraad heeft dat geluid ter harte genomen.” Voor twee dagen per week werd een pastoraal werker aangesteld, in de persoon van ouderling Erik-Jan Verbruggen, van professie psychosociaal hulpverlener. Daarnaast rijpte het plan voor een eigen inloophuis. „Omdat we graag een verbinding met de kerk wilden leggen, kwamen we uit bij de voormalige pastorie. Ds. Zondag heeft na zijn komst naar Dordrecht zelf een huis gekocht.” In de zomer van 2022 maakten gemeenteleden de begane grond van het pand geschikt voor de nieuwe bestemming. Vier tegen elkaar geschoven tafels met stoelen eromheen vormen het hart van de ontmoetingsruimte. Tegen de achterwand staat een piano. November 2022 ging het Huis van Vrede van start, met Lydia als coördinator, vraagbaak en schuurpaal voor de pakweg zeventig vrijwilligers. Missionaire activiteiten die al bestonden, zoals het kinderwerk, de vrouwenochtenden en de Bijbelcursussen, zijn gaandeweg van de kerk naar de voormalige pastorie verplaatst. ## Brug Het inloophuis functioneert als brug naar de meer inhoudelijke activiteiten. „Veel bezoekers hebben een hiaat in hun leven”, weet Lydia. „Dat is niet zo vreemd. Als je niks van node hebt, ga je niet op zoek naar een vervulling. Een deel van de bezoekers noemt dit huis hun kerk.” :::author_streamer 2::: Albert heeft plaatsgenomen naast Arie. De 78-jarige weduwnaar woont iets verderop in een appartement. Door een buurman werd hij op het Huis van Vrede geattendeerd. „Na het overlijden van mijn vrouw zat ik alleen. Dan ga je op zoek naar plekken waar je je ei kwijt kunt. Het leuke van dit buurthuis is, dat je er totaal verschillende mensen ontmoet. En je ervaart rust en begrip. Ik kom niet specifiek voor het geloof, maar ik begrijp dat ze er soms over praten. Als je een hekel hebt aan herrie, moet je niet boven een café gaan wonen. Het hoort er gewoon bij.” :::photo_gallery 1::: De geboren Rotterdammer, tijdens zijn arbeidzame leven werkzaam in de buitendienst van HAK, groeide op in een nominaal rooms-katholiek gezin. Incidenteel bezoekt hij een kerkdienst. „Uit algemene interesse. Ik ben ook een keer naar de Koninkrijkszaal van de Jehovah’s Getuigen geweest, maar dat beviel me niet. Die willen je op een slimme manier inpikken. Vanuit mijn achtergrond herken ik de marketingtechnieken.” ## Zwartkijkers Arie, gepensioneerd metaalbewerker, moet om elf uur alweer weg. Hij krijgt de thuiszorg, voor een wasbeurt. Voor hij vertrekt, wil hij nog even wat kwijt. Er volgt een vrijwel onverstaanbaar relaas over zijn jeugd, de armoe thuis, een kolenboer aan de Spuiweg en mensen die het volk van de Julianakerk ”zwartkijkers” noemden. „En nu zit ik er zelf bij”, lacht hij. Dan duwt hij zich omhoog van zijn stoel, pakt zijn kruk en groet alle aanwezigen. Zijn hondje schuifelt gehoorzaam achter hem aan. Truus loopt voor hen uit om de deuren te openen. :::author_streamer 3::: De meeste stoelen zijn intussen gevuld. Shama, afkomstig uit Suriname, is met een rollator gekomen. Met haar zachte stem kan ze zich nauwelijks verstaanbaar maken in het gerumoer van de mannen. Mark heeft geen behoefte aan een gesprek met een journalist, Joost des te meer. „Ik werk 120 uur per week op straat”, vertelt hij. „Voor verslaafden en dakloze mensen. Gewoon bij hen zijn en aandacht geven. Nee, niet voor een organisatie. Ik ben zelf dakloos geweest.” Binnen drie jaar wil hij een politieke partij voor zijn doelgroep opgericht hebben. „Ik kom hier even binnenlopen om te zien wat voor mensen er zitten. In de kerk hiernaast ben ik ook al geweest, al is het niet mijn geloof. Ik ben gedoopt in de Wilhelminakerk, katholiek.” ## Bijbelcursus De belangstelling voor de Bijbelcursus in het Huis van Vrede, verdeeld in een oriëntatiecursus en een verdiepingscursus, is intussen dusdanig dat de groep werd gesplitst. De cursusleiders dienen volgens Lydia over enige flexibiliteit te beschikken. „De deelnemers komen met alle mogelijke vragen. Die wil je serieus nemen, tegelijk moet je de lijn van de cursus zien vast te houden. Dan heb ik het nog niet over de fricties die er soms zijn. De een wil per se zijn hond meenemen, een ander zegt niet meer te komen als er een beest bij is. Dat hoort er allemaal bij.” :::author_streamer 4::: De toegenomen belangstelling verklaart ze uit de nieuwe locatie. „Het is minder spannend om hier naar binnen te stappen dan in een zaaltje van een kerkgebouw. Een deel van de nieuwe cursisten sloot zich aan vanuit andere activiteiten.” ## Prikkels Lowie (65), zoon van een Italiaanse vader en een Nederlandse moeder, volgt de oriëntatiecursus. „Via een kennis van me die hier al jaren in de kerk komt. M’n dochter zei: „Dat moet je doen, pa. Anders zit je zomaar thuis te zitten.” M’n vrouw is vier jaar geleden overleden door een gesprongen aorta. Dat sta je er ineens alleen voor. In het begin was ik heel kwaad op God, maar daar moet je niet in blijven hangen. Dan maak je jezelf gek.” Vorig jaar werd de Dordtenaar, oud-eigenaar van een schilders- en stukadoorsbedrijf, getroffen door een hersenbloeding. Een enkele keer bezocht hij op zondag een dienst in de Julianakerk, maar dat gaat niet meer. „Het is er te druk, dat trek ik niet. Nu kijk ik soms thuis mee. Dan heb je niet al die prikkels.” Truus brengt hem een nieuwe kop koffie. „Dit is echt een positieve instelling”, prijst Lowie. „En ds. Zondag vind ik wel een goeie dominee. De inzet van die man is heel hoog. Dat verschilt nogal per dominee. In het begin kon ik hem moeilijk verstaan, want hij heeft een beetje een Brabants accent, maar nu gaat het beter.” ## Zingen De 84-jarige Arina, lid van de evangelische gemeente Jozua, kwam door zingende kinderen van de Julianakerk bij het Huis van Vrede terecht. „Ze zongen over Jezus Christus. Dat hoor ik graag. Hij is degene die mij kracht geeft. Een van de oudsten kwam naar me toe en nodigde me uit. Sindsdien ga ik altijd naar de vrouwenmorgens en als het uitkomt ook naar de inloop. Het is hier altijd gezellig en je bent er even uit. Op donderdag ga ik naar de inloop van Jozua, daar ben ik gastvrouw.” :::inline_image 2::: Joost neemt na het nuttigen van de koffie en een mergpijp van Albert afscheid. Een werkweek van 120 uur biedt geen ruimte voor getalm. „Ik ga nu naar het inloophuis van De Hoop”, laat hij weten. „Daarna naar het huis van het Leger des Heils aan het Kromhout. Daar ga ik bepaalde mensen een hart onder de riem steken, omdat ze stemmen in hun hoofd horen.” ## Themamorgen Elke laatste vrijdag van de maand is er in het Huis van Vrede de themamorgen onder leiding van oud-zendeling Nico van Steensel en Erik-Jan Verbruggen. De bezoekers mogen zelf thema's aandragen. Aansluitend is er voor de pakweg vijftien deelnemers een gratis lunch. Lowie en Shama behoren tot de vaste gasten. „Je leert er wat van”, zegt Lowie, „en de maaltijd is altijd uitstekend.” Sinds januari van dit jaar wordt op zondagmiddag in het inloophuis een laagdrempelige samenkomst gehouden. Achteraf is er gelegenheid om na te praten en koffie te drinken. „Het heeft in de gemeente wel wat discussie gegeven”, bekent Lydia. „De hoop was dat belangstellenden naar de diensten in de Julianakerk zouden komen. Sommigen doen dat, enkelen volgen zelfs belijdeniscatechisatie, maar voor de meeste bezoekers zijn de samenkomsten in de kerk te massaal. Of ze hebben het gevoel dat ze er nooit bij gaan horen.” ## Tondeuse Tegen halftwaalf pakt Lydia de Bijbel die op tafel ligt, voor de afsluiting van de morgen. „Heeft iemand van jullie voorkeur voor een bepaald gedeelte?” „Heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen”, reageert Martien. „Als wij de voeten van anderen moeten wassen, komen we in alles tekort. Maar Jezus zegt: „Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.” Hij is mijn Koning.” :::author_streamer 5::: Nadat Lydia een gedeelte uit Johannes 16 heeft gelezen en de gasten gebedspunten naar voren hebben gebracht, geeft de Messiasbelijdende Jood aan dat hij wel wil bidden. Ernstig en ordelijk draagt hij alle zorgen en noden aan God op. Van Shama die nog steeds op een scootmobiel wacht tot Jan van de Stolpersteinestichting die geopereerd moet worden. „Knap dat je het allemaal zo kunt verwoorden”, complimenteert Albert als het ”amen” heeft geklonken. Martien wuift de lof weg met een handgebaar. „Enkel door de Geest.” „Dat is mogelijk”, zegt Albert, „maar ik zou het je toch niet nadoen.” :::kader 1:::

Een huis van vrede voor volkswijk Krispijn

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Een huis van vrede voor volkswijk Krispijn

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram