Ellens zoon raakte als soldaat gewond in Gaza

Ellens zoon raakte als soldaat gewond in Gaza

Ellen Terdege site

De van oorsprong Nederlandse Ellen (53) woont in een land waar luchtalarmen elke maand wel een keer afgaan. Toch gaat ook in Israël het leven gewoon door, zelfs met een zoon in het leger. „Als je niet tegen spanning kunt, kun je beter niet in Ashkelon gaan wonen.”

Ellen ontmoet haar man als ze in de jaren negentig in Israël studeert. Daar trouwen ze en krijgen ze vijf kinderen. Het gezin vestigt zich in Ashkelon, een stad op een aantal kilometer van Gaza.

Aan de dreiging van raketten raken ze al snel gewend. Gaat het luchtalarm af, dan is het een kwestie van stoppen waarmee je bezig bent en zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde schuilkelder vluchten.

Toch schrikt het ook Ellen en haar gezin op als op 7 oktober de gruwelijke aanvallen op Israëlisch grondgebied plaatsvinden. Nog voor halfzeven ’s morgens hoort ze harde knallen. „Zijn dat raketten? vroeg ik me af. Zo ja, waar blijft dan het luchtalarm?” Kort daarna begint het te loeien en haast het gezin zich naar de schuilplaats. Het alarm houdt maar aan, en ook de knallen blijven klinken. Tientallen raketten worden vanuit Gaza afgevuurd op de stad.

Het gezin verneemt via het nieuws dat er kleine dorpen in de buurt van Gaza zijn aangevallen door Hamas en dat er mogelijk ook terroristen in Ashkelon rondlopen. Oudste zoon Jonathan, luitenant in het Israëlische leger, is niet voor een kleintje vervaard. Hij grijpt zijn geweer en pakt de legerauto die voor de deur staat, om op zoek te gaan naar de terroristen en burgerslachtoffers zo veel mogelijk te voorkomen.

Nog voor hij in actie kan komen, wordt hij gebeld door zijn commandant. Hij moet zich melden bij de legerbasis, evenals de soldaten van zijn eenheid.

Zijn familie blijft achter in Ashkelon. „We zaten aan de televisie gekluisterd, waarop we beelden zagen van Hamasstrijders die met pick-ups door de straten van de kibboetsen reden, terwijl ze om zich heen schoten. We hoorden van kibboetsbewoners die in paniek hun familie belden om te zeggen dat er buiten hun huis geschoten werd.” Ondertussen gaat continu het raketalarm. Steeds weer dat alarm.

Ook al zijn ze gewend aan beschietingen vanuit Gaza, dit is anders, beseffen ze. Dit is veel groter. „Wat als de zwaarbewapende terroristen Ashkelon zouden bereiken en onze huizen binnen wilden komen? Dan kun je niets doen. Je kunt nergens heen.” Tot hun opluchting bereikt Hamas Ashkelon niet.

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 12, 27 februari 2024).

Probeer Terdege

Nu 4 maanden voor maar 14,95

Terdege-portfolio-nummer-12

Auteur

Jacomijn Ariakhah

Volg ons lifestyle platform op instagram.