Bijna waren ze hun dochtertje kwijt geweest. Esther (nu 12) viel zes jaar geleden meters naar beneden van het Scheveningse havenhoofd, om op de harde rotsen te belanden. Tegen alle verwachtingen in overleefde ze. „Alleen God zij alle eer.”
Nog steeds zijn Cor en Simone Dijkshoorn uit Ouddorp verwonderd en ontroerd als ze herinneringen ophalen aan het ongeval. Het heeft een blijvende invloed op hun levens, zo vertellen ze.
Het is een donderdag in augustus, twee weken voor Esthers zesde verjaardag. Simone is hoogzwanger van hun vijfde kindje. Ze wonen dan in Scheveningen en runnen daar een christelijke boekhandel. Het is een warme avond, net na etenstijd. De straat voor hun huis is druk met verkeer en toeristen.
Cor besluit Sem en Esther, zijn twee jongste kinderen van dan 7 en 5 jaar oud, mee te nemen naar het strand. Ze doen dat zo vaak, om de kinderen even de ruimte te geven lekker te spelen en zelf een luchtje te scheppen.
„Blijf van de rand weg”, drukken Cor en Simone hun kinderen altijd op het hart als ze naar het havenhoofd gaan. Zo’n 7 meter lager liggen namelijk basaltblokken, glad van het bruisende zeewater dat bij vloed de stenen overspoelt.
Die donderdag verloopt niet anders dan anders. Ze spelen wat en als het richting bedtijd gaat, lopen ze naar de fietsen toe, die op het havenhoofd staan, een aantal meter van de rand.
En dan gaat het ineens gruwelijk mis. Hoe het precies gebeurt weet niemand, maar terwijl Cor even met zijn rug naar haar toe staat, rijdt Esther de rand af en valt op de blootliggende basaltblokken.
Cor: „Ik keek achterom. De kade achter me was leeg. Het leven van mijn lieve kind en van mij is voorbij, dacht ik. Het leek of de hel werkelijkheid werd. Het meest afgrijselijke en afschuwelijke was mij plotseling overkomen.”
Samen met zijn zoon gaat hij op zijn buik bij de rand liggen en kijkt naar beneden. Daar ligt zijn dochtertje, met haar fiets.
Radeloos is hij. God wees mij genadig, denkt U aan mijn dochter, bidt hij. „Esther!” roept hij naar beneden. „Esther!” Tot zijn opluchting ziet hij dat een hand van Esther even trilt, terwijl de rest van haar lichaam bewegingloos blijft liggen. Ze leeft nog, flitst het door hem heen.
beeld: Cees van der Wal
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
