Een peuter en eten schijnt altijd een dingetje te zijn. Nu hebben wij daar niet zoveel ervaring mee. Shawn was bijna 6 toen hij bij ons kwam, Josiah was nog wel een babypeuter van een jaar oud; maar da’s al weer 6,5 jaar geleden…
In kindertehuizen zijn de kids gewend aan veel (mais)pap, weinig groenten, soms fruit. Als ze fruit eten dan is het banaan, of voor de kleintjes een potje Purity; vergelijkbaar met de Nederlandse Olvarit zeg maar. Voor tussendoor (zoete) koekjes. En het warm eten? Kale macaroni met tomatenpuree en een ui erdoor. Soms een gekookt ei of een roerbakei; heel weinig verschillende smaken dus, vooral veel koolhydraten (dat vult lekker); maar weinig vitamines en weinig groenten. Niet echt een gezond peuterdieet dus…
Hannah is een jaar en 4 maanden; maar ze eet nog eigenlijk geen vast voedsel. Hoewel tegen de richtlijnen, pureren we dus nog maar (lang leve de meegenomen staafmixer!). En in de ochtend belieft mevrouw geen brood, maar pap. Hoewel, als ze ons ziet eten, wil ze eten van ons bord. Twee hapjes welteverstaan… Nogal uitvinden wat ze precies eet dus! En drinkt, dat ook. Daarom krijgt ze nog twee keer per dag een fles melk. Ze drinkt wel water uit de antilekbeker, maar dat gaat zo traag – dat is ze duidelijk niet gewend…
Zo zaten we deze week te zoeken op de site van het voedingscentrum: wat is ook alweer normaal voor een kindje van deze leeftijd? Om tot de conclusie te komen dat normaal niet bestaat. En we gewoon verder gaan proberen. Bij voorkeur door vooruit te eten, dat lukt beter dan tegelijk met ons… Met enig resultaat: vandaag pasta met spinazie en ham! Ehm, 7 hapjes – toen was het weer klaar; nu ja, zolang de luiers nog van eh bepaalde kwaliteit zijn, zit het vast goed!
En net als bidden nu vooral nog een kiekeboespelletje is, zo zijn de groenten nog uitproberen. Dat hoort ook bij wennen aan elkaar!
