Als kind wilde ze al graag baby’s en moeders helpen. Na een omweg via de kraamzorg kwam ze uiteindelijk op haar huidige post terecht: het begeleiden van kwetsbare moeders en hun baby’s in Babyhuis Schiedam. Femke van Dam (29): „Het mooiste? Zien hoe een moeder stapje voor stapje haar leven weer op de rails krijgt.”
Het Babyhuis Schiedam zit in een verrassend normale woning. Alleen de stenen helling bij de voordeur verraadt dat hier heel wat kinderwagens naar binnen komen rijden. En oké, er hangt ook een bordje met ”Babyhuis” op de muur.
Binnen is aan alles te zien dat hier baby’s verzorgd worden. Zo staan er twee boxen in de woonkamer, een Maxi-Cosi in de hal en gewassen kolfflesjes op een theedoek op het aanrecht.
Femke van Dam (29) heeft haar kantoortje achter in de tuin van het pand. Nou ja, eigenlijk is het van de behandelcoördinator, maar zij maakt er af en toe ook gebruik van. Ietwat verhit rent ze nog even naar boven, waar ze nog bezig was. Daarna neemt ze uitgebreid de tijd om haar verhaal te doen. Met een half oog op haar werktelefoon, dat wel. Want ook telefonisch moet ze tijdens haar werkuren altijd bereikbaar zijn.
Femke is sociotherapeut in het Babyhuis. Dat houdt in dat ze op locatie duizend en een dingen voor haar rekening neemt. Zo is ze, net als haar twee collega’s, mentor van een aantal moeders. Met die vrouwen stelt ze doelen en maakt ze een trajectplan. „Wat willen ze leren, waar hebben ze hulp bij nodig? Hoe is het met hun financiën, hebben ze schulden? En hoe zit hun sociaal netwerk in elkaar? Als er sprake is van een betalingsregeling ga ik kijken wie ik kan bellen. Gedurende het traject naar zelfstandigheid pakken de moeders steeds meer zelf weer op.”
Daarnaast is ze ook primair zorgmedewerker. „Ik houd me bijvoorbeeld bezig met de hechting tussen moeders en baby’s, help bij de overgang van borstvoeding naar flesvoeding en onderhoud contact met het consultatiebureau, de verloskundige en de kraamzorg. Collega’s sturen moeders ook naar mij door als er iets aan de hand is met een baby, zoals uitslag en spruw.”
Haar werk speelt zich zo veel mogelijk „op de groep” af, tussen de moeders. Daar kan ze het contact leggen en op een natuurlijke manier het gesprek aangaan. „Gisteravond maakte ik het huis een beetje aan kant toen een moeder mij vroeg of ik even bij haar wilde komen omdat ze ergens mee zat. Ze liet weten dat er ruzie ontstaan was in haar netwerk. „Wil je dat ik advies geef?” vroeg ik. Nee, dat hoefde niet. Ze moest het gewoon even kwijt, zei ze. Dat is iets wat ik hier geleerd heb: dat alleen luisteren soms al genoeg is.”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 26, 13 september 2022).
beeld: Renate Bleijenberg-Van Leeuwen
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
