Hij wilde met een technische functie de zending in, maar werd wegenwacht. Gijsbert Pronk (58) rijdt van pechgeval naar pechgeval. Door de columns die hij in het blad De Kampioen schreef, groeide hij de afgelopen decennia uit tot de bekendste hulpverlener van de ANWB. „Twee jaar na het beëindigen van die column word ik er nog steeds op aangesproken”.
Al 31 jaar trekt hij met zijn bus door steden en dorpen in de omgeving van zijn woonplaats. Een ritje meemaken is in verband met corona onmogelijk, maar de inwoner van Zoetermeer is een vlotte verteller.
„Als het druk is, blijft m’n werkgebied beperkt tot de omgeving van Den Haag.” Lachend: „Als het twintig graden vriest, hoef ik bij wijze van spreken de straat niet eens uit. Is het wat rustiger, dan kom ik ook wel in Woerden of Hoek van Holland.”
Hij brengt afgeslagen motoren van auto weer op gang, helpt gestrande motorrijders en plakt zo nodig fietsenbanden. Maar het kan ook gekker, zoals het bevrijden van in de auto opgesloten kinderen of die keer dat hij op zoek ging naar een kapotte dynamo. „Die bleek te zijn verdwenen. Gestolen.”
Twee jaar geleden had hij een merkwaardig voorval met een kapotte V-snaar. „Die was afgebroken. Ik vond eigenlijk direct dat er veel haren aan de snaar kleefden. Onder het carter ontdekte ik een kat. Hij liep nog rond, maar had een rare en kale staart. Die had er bij het starten tussen gezeten.”
Lees het hele interview met Gijsbert Pronk in Terdege (nr. 23)
