Met een fikse zakelijke verhuizing en verbouwing, de bruiloft van de tweede zoon, een zoonlief in het examenjaar van het mbo, weer een ander in het examenjaar van de havo (die ook nog eens onder voorwaarden over was) en tenslotte de jongste, die kantje boord van 2 naar 3 vmbo is gegaan, moet ik bijtanken. Echt grandioos bijtanken! Echter, degenen die mij al wat langer kennen, weten wat vakantie voor mij inhoudt. Zeker ontspanning, maar ook nieuwe avonturen beleven, want ik ga nu eenmaal graag op reis met mijn kids. En ieder jaar denk ik weer: ik word hiervoor te oud. Maar dan toch, zo in het voorjaar, gaat het weer kriebelen en weet het hele spul me weer over te halen om toch die ene leuke vakantie te boeken. Daarnaast helpen de jongens mij maar wat graag met zoeken en regelen. En dat zoeken, dat kunnen ze steengoed, maar dat regelen laat nog wel eens wat te wensen over, zodat iedere reis standaard gepaard gaat met allerlei strubbelingen. Of beter gezegd, strubbelingen in mijn ogen en „ach-maak-je-niet-druk-het-komt-goed”-zaken in hun ogen. >Het spul vliegt voor het eerst samen de oceaan over en dat vindt ze best wel spannend Dit jaar probeert Antje dat te voorkomen door zelf de hele reis tot in de laatste puntjes uit te stippelen en te regelen. Het gevaar is wel, nu de jongens zo weinig te doen hadden in het voortraject, dat alle creativiteit er nog niet voldoende is uitgekomen en er van alles blijft rondspoken in hun hoofden, dus ergens houdt ze haar hart vast. Het spul vliegt voor het eerst samen de oceaan over en dat vindt ze best wel spannend. Daarnaast wordt er gevlogen vanaf Schiphol, ja dat enorme Schiphol, met al die eettentjes en winkels, wat werkt als een magneet op de jongens. Het is daarom nu al zo klaar als een klontje dat daar geheid een paar man kwijt is op moment van boarden of wat dan ook. Handbagage die ergens blijft staan, wat een uur later ontdekt wordt? Gaat geheid gebeuren. Een paspoort dat net niet tevoorschijn getoverd kan worden of ineens onvindbaar is? Gaat geheid gebeuren… Maar goed, deze mevrouw laat zich de pret niet drukken, want vakantie is tenslotte ontspanning. Daarnaast is de bestemming het zonnige Bonaire, waar de inwoners er wel voor gaan zorgen dat er ontspannen moet gaan worden. Ze moet denken aan die keren dat ze op familiebezoek in Suriname was, waar deze gastvrije en relaxte mensen haar aanstaarden als ze voorbijliep en riepen: „Wat is er, waarom heeft u zo’n haast?” „Haast? Hoe bedoelt u?” „Nou, u rent de hele tijd?”. „Rennen? Zo loop ik altijd!” Als ze bij leven en welzijn na de vakantie terugkeren naar Nederland, hoopt ze dat het omgekeerd is: „Stop die Antje eens wat pepers in haar achterste, want ze is niet meer vooruit te branden!”