Speculaaspoppen, Aachener printen en gevuld speculaas. Het zijn de heerlijkheden van de herfst en de winter, verrukkelijk bij een kop hete thee. Aan het smullen van de bruine lekkernij gaat voor het koekje een mysterieus bakproces en een wereldreis vooraf.
Associëren we speculaas vooral met de donkere jaargetijden, eigenlijk kent elke streek zo z’n eigen koekjes met koekkruiden die het hele jaar door gegeten worden. Toch is in het najaar een extra schepje specerijen door het koekdeeg wel welkom.
Aan die specerijen heeft speculaas vermoedelijk z’n naam te danken. Toch gaan er ook stemmen op dat ”speculaas” verwijst naar ”speculum”, spiegel, omdat de koek het spiegelbeeld van de koekplank is. Of, bij de speculazen met een beeltenis van Sint-Nicolaas, een verwijzing naar zijn ambt als bisschop, de ”speculator”, iemand die toeziet.
