Duitse inval in mei 1940

_Dit is een ingekort artikel van RD van 9 mei 2015, aangevuld met een audiofragment. Het hele artikel lees je_ [_via rd.nl_](https://www.rd.nl/artikel/612999-herinneringen-aan-mei-1940)_._ ## In tranen bij de radio De inwoners van Acquoy werden ’s nachts gewekt door de vliegtuigen die overvlogen naar het westen van Nederland. We wisten niet wat er aan de hand was, maar via de radio hoorden we hoe koningin Wilhelmina het volk toesprak: „Mijn volk!” Ze sprak over de Duitse aanval en vroeg het Wilhelmus te zingen. Dat hebben we toen met elkaar gedaan, daar bij die radio. Met tranen in de ogen. Het lage deel van Acquoy liep vol water. Alle mensen moesten naar de Lingedijk. Op tweede pinksterdag werden we naar Gouda geëvacueerd en daar alle kanten opgestuurd. Mijn ouders moesten met tien kinderen naar Waddinxveen, moeder met de kleintjes op een platte wagen met paarden, vader met de oudsten op de fiets. Na vier dagen mochten we weer naar huis. _D. Vermeer-Bollee, Leerdam_ ## Kanongebulder bij de geboorte Den Helder, 10 mei 1940, de dag waarop de wereld veranderde. Mijn hoogzwangere moeder kreeg de schrik van haar leven. Ze kende de verhalen over de Eerste Wereldoorlog. En nu: opnieuw oorlog. Het lawaai waarmee zware bommenwerpers het luchtruim vulden en het gebulder van het afweergeschut werden moeder te veel. De barensweeën kondigden mijn komst aan. Artsen waren niet bereikbaar; zij hadden hun handen vol aan de vele gewonden. Na enkele uren bleek dat ik in een stuitligging lag. Mijn vader zocht stad en land af naar hulp. Het ziekenhuis had even geen plaats meer voor een barende vrouw. Mijn grootmoeder, die zelf zes kinderen ter wereld had gebracht, probeerde mijn moeder zo goed en zo kwaad als het ging te helpen. De avond kwam en de nacht verstreek. Mijn moeder was de wanhoop nabij. De marinehaven werd gebombardeerd. De kanonnen bulderden. De elfde mei rond drie uur in de middag zag ik het levenslicht. Moeder was uitgeput. Ons leven hing aan een zijden draad. Nergens was hulp te verkrijgen. Men kon alleen maar hopen op een goede afloop. Ik was een mooi, volgroeid kind, maar gaf geen kik. Mijn grootmoeder paste wisselbaden op mij toe; dat hielp. Op 24 juni werd de bevolking van Den Helder geëvacueerd. De Engelsen en Duitsers voerden luchtgevechten uit. Halsoverkop gingen wij naar vaders ouders in Amsterdam. Moeder maakte zich grote zorgen om haar ouders, broers en zussen die in Den Helder waren achtergebleven. Uiteindelijk vond iedereen een veilig heenkomen. We zijn nooit teruggekeerd naar Den Helder. Als ik jarig was, zei moeder elk jaar: „Mijn kind, jij hebt bij je geboorte meer kanonschoten gehad dan menig prinsenkind.” _Dominique den Hertog-Bruin, Petten_ ## Brand in de oliehaven Op 10 mei 1940 was het al vroeg in de morgen stralend weer. Mijn broer Theo en ik sliepen in een grote kamer op de zolderverdieping. Uit het achterraam konden we de brand zien die woedde in de oliehaven in Amsterdam, veroorzaakt door een Duits bombardement. Het was oorlog! _P. J. Barthel (89), Haarlem_ ## Bange vrees op 10 mei 1940 M. Dankers, Rotterdam-IJsselmonde: Wij woonden in Hardinxveld. Ik was twaalf; mijn broer Gert tien. Koos was zeven, Mientje drie. Het was nog héél vroeg, die vrijdag de 10e mei 1940. We zouden die dag pinkstervakantie krijgen; of we hadden het al. Er kwam nog maar een beetje licht door het dakraam van de zolder. Was het vier uur? Toch werden we wakker, Gert en ik, samen in het ledikant onder het dakraam. We hoorden wat. Voetstappen van klompen. En stemmen. Buiten! En gebrom. Ging er een vliegtuig laag over? We riepen. „Pa! Pa!” „Moe! Moe!” „Keinders toch”, riep moe. „Worden jullie nou toch ook al wakker? Slapen Koos en Mientje nog?” „Moe, wat is er? Waar is pa?” „Die loopt buiten.” Buiten hoorde je opgewonden gepraat. En geloop op klompen. Nog meer buren waren buiten. We hoorden Kees Timmer zijn stem. Hij had altijd het hoogste woord. Hij had radio. Wie had er nou radio? Wij niet, in ieder geval. Kees Timmer wel; hij was van een lichtere kerk dan wij. „Affeschaaie”, noemde pa dat. Pa kwam binnen. „’t Is oorlog!” We liepen naar buiten, Gert en ik. In ons nachtgoed. Daar zwelde het gebrul nog aan. O, kijk es! Vlak over het dak van Kees Timmer z’n huis. Er stonden zwarte kruisen op die vliegtuigen. We zagen de bakkesen van de vliegers achter de raampjes. Duitsers, hoorden we al gauw.

Duitse inval in mei 1940

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Duitse inval in mei 1940

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram