Hierom ging de koning tóch naar Kenia

We kunnen het ons nu bijna niet meer voorstellen, maar in 2013 werd ‘de goede band tussen Rusland en Nederland’ gevierd met een vriendschapsjaar. In het voorjaar van dat jaar kwam president Poetin deze kant op en in het najaar prikte het koningspaar een vorkje in het Kremlin. Helemaal vlekkeloos verliepen de festiviteiten niet, want de komst van de Russische president ging gepaard met protesten over mensenrechten. Toen Poetin tijdens de Olympische Spelen in Sotsji langskwam bij het Holland Heineken House, was politiek Den Haag er dan ook erg op gespitst om dit bezoek wél goed te laten verlopen. Met een telefoontje werd het hof ingeschakeld en zo ontstond de bekende foto van een proostende Willem-Alexander en Poetin. Dat kort erna de inval op de Krim zou plaatsvinden, kon men in Nederland niet vermoeden. Anders zou de ontmoeting nooit hebben plaatsgevonden. Door een koning op pad te sturen, zeg je als land immers: wij willen graag bevriend zijn, met u en uw land. Wie naar de agenda van koningspaar kijkt, ziet vaker afspraken opduiken die niet geheel onomstreden zijn. Voor haar werk voor de Verenigde Naties spreekt Máxima regelmatig met een president die het woord mensenrechten niet in zijn vocabulaire heeft staan. > „Tijdens het staatsbanket bracht koning Willem-Alexander de mensenrechten ter sprake” ## Lastige bezoeken Ook het staatsbezoek aan Kenia zorgde voor de nodige commotie. Afgelopen najaar werd er in het land geprotesteerd tegen nieuwe wetten. Dit protest werd met harde hand aangepakt, met moorden en verdwijningen tot gevolg. Moet je als koning naar zo’n land willen gaan? :::photo_gallery 1::: Tijdens zijn tienjarig regeringsjubileum sprak Willem-Alexander uitgebreid over lastige bezoeken. Hij gaf toen aan dat je als koning niet te streng kunt zijn met selecteren. „Kijk, als je alleen nog maar naar Noorwegen, Zweden of Denemarken kan gaan omdat je helemaal overal over eens moet zijn met andere landen, dan kan je niet veel landen meer bezoeken en nergens meer zaken mee doen. (…) Als er meningsverschillen zijn, als er problemen zijn, moeten die bespreekbaar zijn. De grens moet per keer bekeken worden.” Het staatsbezoek aan Kenia ging dus door. Dat was niet zozeer de keuze van de koning zelf, want de minister van Buitenlandse Zaken geeft uiteindelijk zijn of haar fiat. Op de eerste dag vond er een gesprek plaats met enkele protesteerders. Zo liet de koning zien dat hij wel degelijk aandacht heeft voor de situatie. Ook bracht hij tijdens het staatsbanket de mensenrechten ter sprake. Niet met een opgeheven vingertje, wel klip-en-klaar. Door deze koorddans kon het staatsbezoek toch doorgaan. Goed nieuws voor beide partijen, want Nederland is het derde exportland van Kenia. Andersom wil Nederland graag goede banden onderhouden met een Afrikaans land. Zeker nu de macht en de invloed van Rusland en China toenemen. Bovendien werkte de keuze ook in nog het voordeel van de protesteerders, want hun situatie kwam een week lang uitgebreid in het nieuws. Het doel heiligde dus de middelen. >„Koninklijke diplomatie is maatwerk, keer op keer” ## Tussenoplossing Is dat altijd het geval? Daar valt over te discussiëren. Toen Máxima tijdens een G20-top in Japan met de kroonprins van Saudi-Arabië sprak, leverde dat veel kritiek op. De koningin bracht tijdens het gesprek de vrouwenrechten in het land onder de aandacht. Een belangrijk onderwerp, maar haar gesprekspartner was kort ervoor nog betrokken geweest bij de moord op een journalist. Volgens diverse Kamerleden gaf Máxima met het gesprek een verkeerd signaal af. De buitenwereld zou het onderonsje kunnen opvatten als goedkeuring vanuit Nederland. Zo blijkt maar weer dat koninklijke diplomatie maatwerk is, keer op keer. De wens van de Oranjes wordt daarbij zeker gehoord, maar is niet doorslaggevend. Vanwege de ministeriële verantwoordelijkheid moet een minister het er namelijk altijd mee eens zijn. Toen Beatrix en Claus tijdens het staatsbezoek aan Israël (1995) dolgraag de Klaagmuur en de Grafkerk wilden bezoeken, kregen ze bijvoorbeeld geen groen licht. De politiek wilde het koninklijk paar niet naar omstreden gebied sturen. Uiteindelijk werd er –heel Nederlands– een tussenoplossing gevonden. Beatrix en Claus mochten beide locaties bezoeken, maar dan wel privé. Tijdens het staatsbezoek werd er een vrije morgen ingeruimd, zodat het paar privé de Klaagmuur en de Grafkerk kon bezoeken. Of een staatsbezoek doorgaat en hoe de invulling van het programma eruitziet, ligt dus voornamelijk aan het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het is een bezoek van een land aan een land, uitgevoerd door het staatshoofd.

Hierom ging de koning tóch naar Kenia

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Hierom ging de koning tóch naar Kenia

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram