Regelmatig is Matthijs Voskuil op reformatorische scholen te vinden. Om daar met leerlingen te spreken over onder andere seksualiteit. Als gave van God, maar vaak gekaapt door satan. „Wanneer jongeren niet worden toegerust, is het begrijpelijk dat ze ermee omgaan zoals vandaag normaal wordt gevonden.”
Vanuit zijn fotostudio kijkt Matthijs Voskuil (43) het vrije veld in. Het erf om zijn woning, in het buitengebied van Heerde, getuigt van een gemoedelijke rommeligheid. Tussen kreupelhout staat een pipowagen. Belangrijkste blikvanger is de oude Landrover op het grindpad voor de studio. Daarin kan Voskuil, vader van zeven kinderen in de leeftijd van 19 tot 4 jaar, zijn omvangrijke gezin vervoeren. Het is ook de ideale auto voor avontuurlijke vakanties.
Omgaan met jongeren is voor de inwoner van Heerde een vreugde. Niet voor niets werd hij verkozen tot jeugdouderling in de christelijke gereformeerde kerk in zijn woonplaats. Behalve beroepsfotograaf is hij parttime jongerenwerker bij het Interkerkelijk Kenniscentrum (IKC), een samenwerkingsverband voor kinder- en jongerenwerk. In die functie spreekt hij onder meer op reformatorische middelbare scholen met de mannelijke leerlingen over seksualiteit.
Niet doorsnee, een beroepsfotograaf die zijn baan combineert met jongerenwerk.
„Dat is ontstaan door mijn werk in de gemeente. Na een periode van vier jaar als diaken werd ik verkozen tot jeugdouderling. Ik begon vol energie, voerde veel gesprekken met jongeren en stuurde met hun verjaardagen kaartjes. Het effect van al die investeringen was gering. Dat vond ik lastig.
Na het startweekend van het tweede seizoen veranderde dat. Er kwam ineens heel veel los bij die jongeren. Dat heeft me geleerd dat je eerst hun vertrouwen moet winnen. Pas dan komen ze bij je met hun vragen en worstelingen. Door mijn activiteiten als jeugdouderling had ik regelmatig contact met werkers van het LCJ, de jongerenorganisatie van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Toen ze mij een jaar of zes geleden vroegen of ik workshops wilde gaan geven op scholen, over identiteit en seksualiteit, heb ik meteen toegestemd. Het is prachtig werk.”
Waarom besteden de reformatorische scholen deze lessen? „Ik denk dat er onder docenten een bepaalde verlegenheid is ten aanzien van het spreken over seksualiteit, al zijn er zeker die daar wel de kennis en vaardigheid voor hebben. In het algemeen is het verstandig om voor specifieke onderwerpen expertise van elders in te huren. Wij zijn gespecialiseerd in het spreken met jongeren over hun denk- en leefwereld en hebben goede workshops ontwikkeld. Daar komt bij dat leerlingen over zo’n gevoelig onderwerp gemakkelijker praten met een vreemde dan met een eigen docent, van wie ze morgen weer biologie of Engels krijgen.”
Wat valt op in het denken van reformatorische jongeren over seksualiteit?
„Het merendeel zit met de vraag hoe ze ermee moeten omgaan. In de meeste gezinnen is het nog steeds een verzwegen onderwerp. Ook in veel kerken wordt er nauwelijks over gesproken, terwijl de Bijbel er tal van aanknopingspunten voor biedt. Dat maakt seksualiteit tot iets lastigs. Een van mijn vaste vragen is, wie van de leerlingen seksuele voorlichting van de ouders heeft gehad. Dat is steevast maximaal 10 tot 15 procent; ruwweg twee leerlingen in een klas. De rest heeft nog nooit met de eigen ouders over seksualiteit gesproken. Wat ze ervan weten, hebben ze meegekregen via de media, vrienden, de sportclub, het bijbaantje.”
Lees het hele interview met Matthijs Voskuil in Terdege (nr. 5, 22 november 2022).
beeld: Tineke van der Eems
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
