Vorige maand nam haar man afscheid als algemeen directeur van de Erdee Media Groep (EMG), waaronder ook Terdege en het Reformatorisch Dagblad vallen. Joke Visser-van Vliet (54) koos al die jaren bewust voor haar gezin. ”Ik heb veel moeten denken aan de tekst dat de Heere Jezus niet kwam om gediend te worden, maar om te dienen.”
Mijn wieg stond in Capelle aan den IJssel. Ik groeide op in een gezin van zeven kinderen. In het rijtje nam ik de vijfde plek in, daardoor hoorde ik bij de drie kleintjes. De onderlinge band is altijd hecht geweest, en is dat nog steeds.
Na havo 3 stapte ik over naar de opleiding tot kleuterleidster aan de Driestar in Gouda. Op mijn 15e liep ik al stage in de tweede klas van de kleuterschool. Dat vond ik toen best heel wat. Die jongens in de tweede waren in mijn ogen toch al hele knullen. Na mijn opleiding ging ik in het Zeeuwse Wolphaartsdijk aan het werk. Op een tweemansschooltje. Eigenlijk was de school –met maar 23 leerlingen– zo klein dat hij gesloten moest worden. Maar de integratie van kleuter- en basisonderwijs kwam eraan en daarom namen ze mij toch aan. De kleutergroep groeide uit tot 28 leerlingen.
Ik heb er een fijne tijd gehad. De betrokkenheid van de ouders was heel groot. Ze gingen echt voor ‘hun’ school. Was er een moeder jarig, dan kwam er een beker bowl voor de juf mee naar school. Ook kreeg het personeel regelmatig vis. Ik moest wel aan het taaltje wennen. Dan hadden de kinderen het erover dat ze patoate hadden gegeten. In het begin dacht ik: eten ze nu echt elke dag patat? Tot ik erachter kwam dat ze aardappels bedoelden. Op een keer leerde ik hun het lied aan: ”Blijf bij mij, Heer”. Ik vroeg aan de klas: welk woord uit dit lied vinden jullie moeilijk? „Hulp” zei een van de kinderen. Maar in het Zeeuws klinkt de ”h” als een ”g”. Een ander wist de betekenis wel: „Die zit bij mijn papa in zijn broek.”
