Ze verloren alle vijf al vroeg in hun huwelijk hun man en bleven achter met een of meer jonge kinderen. Maar Cornelia, Geertje, Martine, Pieternel en Jentje vonden elkaar. Ze vormden samen een appgroep en helpen elkaar nog steeds door moeilijke momenten heen. „We luchten vaak ons hart bij elkaar.”
Het is een goed weerzien, op die parkeerplaats in Gorinchem. Want hoewel de vijf jonge weduwen elkaar vrijwel elke dag spreken via de app, zien ze elkaar hooguit twee keer per jaar. In het midden van het land, net als nu, zodat de afstand voor iedereen aan te rijden is.
Een koude wind waait over het water bij de Gorinchemse haven en voert een hevige regenbui mee. Voor even zoekt iedereen een plek om te schuilen, dan komt de zon weer tevoorschijn. Cornelia van Wingerden (33): „Dit weer weerspiegelt ons leven, vinden jullie niet? Het ene moment voel je je opgewekt, en even later kun je weer overmand worden door verdriet.”De vijf vormen, samen met nog drie andere vrouwen, een WhatsAppgroep. Daarin delen ze lief en leed.
Een aantal jaar geleden kenden ze elkaar nog niet. Dat veranderde toen hun mannen overleden. Cornelia –haar man stierf acht jaar geleden– miste het lotgenotencontact met christelijke leeftijdsgenoten en ging op zoek naar gelijkgestemden. Via Facebook benaderde ze onder anderen Martine Capelle (40) en Geertje Heuvelink (33). Pieternel van Ooijen (34) en Jentje van de Stroet (31) kwamen later bij de groep. Jentje: „Ik kreeg een kaartje van Cornelia, nadat zij de rouwadvertentie van mijn man in de krant had gezien. Zo kwam ik met haar in contact.” Martine: „En ik had Jentje een berichtje gestuurd via Facebook met de uitnodiging voor onze appgroep.” Cornelia: „Wat ons bindt is het gezamenlijke rouwproces en ons geloof.”
[lightbox]
Lees het hele artikel in Terdege.