Jongste kapitein-chauffeur (22) loodst amfibiebus over weg en water

Terwijl achter hem gegil klinkt, overspoelt een grote golf bruin rivierwater de voorzijde van het voertuig. Dan richt de neus zich weer op uit het water. Zonder van zitplaats te veranderen, wisselt Lucas hierbij van functie: zojuist stuurde hij als chauffeur het amfibievoertuig door de drukke stad; nu dobbert hij in de Nieuwe Maas en draagt hij de kapiteinspet. Figuurlijk dan. :::author_streamer 1::: Dit is wel het leukste onderdeel van de rit, grijnst de Delftenaar. „Ik rijd op een normale werkdag vijf keer het water in, telkens met een bus vol passagiers in shock.” Intussen bezorgt hij hen er een leuk uitje mee, want hij brengt ze altijd weer veilig aan wal. „We zijn heel trots op hem”, meldt zijn werkgever Christoffel Wielders (47) voorafgaand aan de tocht. Hij slaat een arm om de schouders van zijn jongste werknemer. Wielders is directeur-aandeelhouder van Rotterdam Leisure Group, waar Splashtours een onderdeel van uitmaakt. Lucas kwam begin vorig jaar op zijn twintigste bij hem binnen, meteen als ’s lands jongste kapitein-chauffeur: Splashtours is de enige ontwerper, bouwer en exploitant van amfibiebussen in Nederland. Wielders: „Hij mist natuurlijk de levenservaring van bijvoorbeeld onze 63-jarige schipper Kees, maar hij is leergierig, enthousiast en een topper in de omgang met onze bezoekers.” ## Banaan De tochten met de amfibiebus beginnen op de parkeerplaats bij de Parkhaven. Daar dobberen enkele andere onderdelen van Rotterdam Leisure Group aan de steigers: de Pannenkoekenboot en The Boat Bar: een drijvend restaurant, cocktailbar en lasergamelocatie. Op de kade wacht een groep toeristen geduldig in de stralende ochtendzon, rond de zich alvast warmdraaiende amfibiebus Splashtours 1. Ze mogen alleen niet instappen, want chauffeur Lucas is onvindbaar. Even later verschijnt hij grijnzend met een banaan in zijn knuisten. „Mijn ontbijt. Ik had een beetje haast, vanmorgen.” Even later gaan zijn passagiers eindelijk aan boord. Lucas telt ze zorgvuldig. Een deel kan uiteindelijk niet mee: zij moeten wachten op de tweede amfibiebus, de Floating Dutchman. Dit broertje van de Splashtours 1 rijdt en vaart hier sinds drie jaar rond. ## Dikke huid Zodra Lucas de laatste passagier binnen heeft gelaten, neemt hij zelf plaats achter het grote stuur van de touringcar. Sissend sluiten de deuren. „Ze zijn waterdicht!” roept gids Ger Bakker (50) door zijn microfoon. „Dat schijnt belangrijk te zijn, volgens de gebruiksaanwijzing.” :::photo_gallery 1::: Grommend zet de bus zich in beweging, waarbij Lucas het gevaarte behendig over het smalle rijgedeelte van de parkeerplaats stuurt. Gids Bakker wijst opzij, naar de Pannenkoekenboot. „Die bestaat al 28 jaar, maar vaart nu niet. Er is beslag op gelegd: pannenkoekenbeslag.” Met een scherpe bocht stuurt zijn jonge collega de bus stapvoets de weg op, rakelings langs een vrachtwagen die de weg verspert. Het past net. De chauffeur blijft er onverstoorbaar onder en rijdt langs de Maasoever richting de Veerhaven. Die dateert uit de vijftiende eeuw, verkondigt de gids. „Nu is het een jachthaven. Er liggen ook twee duikboten, maar die zie je niet; ze liggen onder water. Daar zijn het duikboten voor.” De inzittenden grinniken. Lucas nadert een kruispunt. Daar stopt hij midden op de twee voorsorteerstroken naar rechts. „Anders kan ik straks bij groen licht de bocht niet nemen. Soms snappen mensen dat niet, en wringen ze hun auto toch naast me. Daar moet ik dan net erg in hebben, anders schuif ik ze bij het zwenken de weg af.” ## Niet te hard De oversteek van de Nieuwe Maas gaat in déze fase nog via de Erasmusbrug. „Dan hebben de mensen een mooi uitzicht over de stad.” Dat laatste geldt zeker dankzij de hoge zitplaatsen. „We zitten ongeveer even hoog als boven in een dubbeldekker. Straks liggen we juist veel lager dan andere schepen in het water.” Dat moment komt snel naderbij: een tour bestaat uit tweemaal een kwartier rijden door de stad, met daartussenin een halfuur varen. De bus slaat linksaf naar het schiereiland Katendrecht. Even verderop claxonneert de chauffeur naar een schoolklas. De kinderen zwaaien enthousiast. Na een volgende afslag pakt hij zijn portofoon. „HCC, de Splashtour 1 meldt zich. Wij gaan zo op de Nieuwe Maas varen, met 43 passagiers en 2 bemanningsleden.” HCC staat voor Haven Coördinatie Centrum, legt hij uit. „Bij een calamiteit weet de havenmeester nu precies hoeveel mensen de hulpdiensten moeten redden.” Als de amfibiebus bij de helling arriveert, volgt de spectaculaire plons in de Nieuwe Maas. De duik in het water luistert trouwens nauw. Lucas: „Het moet zo hard gaan dat het water helemaal tot boven de voorruit komt. Maar niet harder.” Hij grinnikt. „Anders komt het water namelijk door de voorste luchtroosters op het dak naar binnen, heb ik een keer ontdekt.” ## SS Rotterdam In het water laat Lucas het nu nutteloze stuurwiel los. In plaats hiervan pakt hij de hendels van de twee waterjets die de amfibie het komend halfuur voortstuwen. Hun inwendige schroeven zuigen het rivierwater op en persen het door een straalbuis weer naar buiten. De kapitein navigeert voorzichtig over de vaarweg. „We zijn vrij klein op het water, dus ik meld alles wat ik doe.” >De spectaculair plons in de Nieuwe Maas luistert nauw Hij koerst met de Splashtours 1 naar de Maashaven. „De grootste handgegraven haven ter wereld”, meent gids-matroos Bakker, maar die eer komt de Waalhaven toe, 2,5 kilometer westelijker. Vooraan in de Maashaven dobbert het ss Rotterdam, een van de bekendste naoorlogse Nederlandse passagiersschepen van de Holland-Amerika Lijn (HAL). Het ligt er sinds 2008 permanent aan de kade, als drijvende attractie en horecagelegenheid. ## Nijlganzengezin Na een klein halfuur stuurt Lucas de amfibiebus weer richting de af- en oprit in de 2e Katendrechtse Haven. Die werd in 2010 speciaal voor de amfibiebus aangelegd. „Hij is van de gemeente Rotterdam, maar wij hebben alleenrecht op het gebruik ervan”, weet gids Bakker. „Uitzonderingen gaan altijd in overleg met ons, waarbij wij altijd voorrang hebben.” Lucas haalt intussen de handrem van de wielen af, en laat ze alvast draaien. Dan raken de voorste al het wegdek, onzichtbaar onder de waterspiegel. Langzaam, enkele malen claxonnerend richting een Nijlganzengezin dat met tegenzin hun plekje vrijgeeft, rijdt de bus weer de wal op. „Ja hoor, voor het eerst geslaagd voor zijn hellingproef”, plaagt de gids, tot vermaak van de passagiers. „Nee, da’s maar een grap. Deze jongeman heeft heel veel ervaring: hij reed als kleuter zijn skelter al het water in.”

Jongste kapitein-chauffeur (22) loodst amfibiebus over weg en water

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Jongste kapitein-chauffeur (22) loodst amfibiebus over weg en water

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram