”Toen we hoorden dat twee dorpsgenoten werden vermist nadat hun kotter was gekapseisd en gezonken, ontplofte zo ongeveer de groepsapp van onze reddingsbootbemanning op Urk.
De ramp voltrok zich weliswaar bij Texel, maar je proefde een breed gedragen drang onder onze bemanning om naar Den Helder af te reizen en mee te gaan helpen zoeken. Aan boord van mee zoekende kotters of als aflossing voor de reddingsbootbemanningen van Den Helder en Texel. Verstandelijk moesten we concluderen dat zoiets geen meerwaarde had, maar ons gevoel zei dat we daarheen moesten.
Ik denk ook dat het tekenend is voor de inborst van de Urker. Gemeenschapszin staat hier hoog in het vaandel. En hoewel we het, ook binnen onze bemanning, lang niet altijd eens zijn over van alles, sluiten wij de gelederen als iemand hulp nodig heeft. Die drang om mensen te willen helpen, was jaren geleden voor mij ook de reden om bij de KNRM actief te worden. Dit nadat een werkrelatie van mij, een van de schippers bij KNRM Urk, mij uitnodigde eens te komen kijken. Wat ik tijdens dat eerste bezoek zag en proefde, was reden genoeg om te blijven. Ik zag een groep ‘soortgenoten’ die aan een blik of een knik genoeg hadden om voor hetzelfde te gaan; die saamhorigheid vind ik een van de mooiste kenmerken van de KNRM. Mensen realiseren zich denk ik onvoldoende dat wij er niet alleen voor anderen zijn; dit werk brengt onszelf ook veel: kameraadschap, avontuur en voldoening.
Zeker dit jaar. We hebben als ploeg bovengemiddeld veel impactvolle acties gehad. Twee kinderen en hun opa die te water waren geraakt terwijl de opa niet kon zwemmen, een gezonken duwboot op het IJsselmeer waar wij de enige opvarende vanaf haalden, een stoffelijk overschot, meerdere vermissingen van dorpsgenoten en een suïcidepoging. Dergelijke acties doen ook iets met ons.
Het zijn voorvallen die onze ploeg nóg hechter maken en die indruk maken op onze leefgemeenschap. En thuis is dat eigenlijk niet anders. Sowieso vindt mijn vrouw Ria het mooi dat ik dit vrijwilligerswerk ben gaan doen. Zij werkt in de zorg en ook bij haar staat centraal dat zij wil klaarstaan voor de medemens. Wat niet wegneemt dat het voor haar en voor de kinderen natuurlijk ook regelmatig ongelegen komt dat de KNRM een beroep op mij doet. De KNRM vraagt veel tijd en alarmeringen hebben hun weerslag op ons privéleven. Dat is iets om over in gesprek te blijven, maar voor mij en voor haar wegen die zogenaamde nadelen niet op tegen al het mooie dat de KNRM mij en ons gebracht heeft.”
Wie: Dirk Visser (35)
Beroep: douane-expediteur
Bij KNRM: opstapper station Urk
Dit is het vierde portret in een serie van vijf over vrijwilligers van de KNRM. Kom ook naar onze abonneeavond in Gorinchem of Apeldoorn.
