Er zijn tropische temperaturen voorspeld, dus ga ik naar de plaatselijke winkel van Sinkel voor een ventilator. Ze zijn er al helemaal klaar voor. Waren de ventilators een paar jaar geleden nergens meer te krijgen tijdens een hittegolf, nu hebben ze tijdig een voorraad aangelegd en kan ik zelfs kiezen uit verschillende modellen.
Niet alleen aan ventilators is gedacht. In het schap ernaast ligt een stapel tweepersoonsklamboes. Ideaal als je ’s nachts onbekommerd het raam open wilt zetten. En wie wil dat nu niet tijdens een klamme nacht? Dus wandel ik even later wat onhandig, maar uiterst content richting huis met een ventilator én een klamboe onder mijn arm.
De kinderen zijn in de wolken met mijn aankopen. Aangezien de ventilator nog in elkaar gezet moet worden, gaat alle aandacht uit naar de klamboe. „Het is net een tent!” „Mogen we misschien voor één keertje een nachtje in jullie bed slapen? Dan mogen jullie in onze bedden.” Ach ja, het is vakantie, waarom ook niet? De kinderen beloven goed te gaan slapen, en dat doen ze nog ook (ze zijn alleen ’s morgens wel vroeg wakker, maar dan gaan ze zowaar lief in de tent spelen).
De nacht erna mogen wij de klamboe uitproberen. Wat een weldaad om met deze temperaturen in slaap te kunnen vallen bij een zuchtje frisse wind! Maar halverwege de nacht schiet ik ineens overeind. Wat is dit?! Over de muren flitst het licht van een zaklamp en ik zie de schaduw van de elektrische vliegenmepper. „Wat doe je?” fluister ik. „Ik hoorde een mug, en met dat gezoem kan ik toch niet echt slapen”, verklaart Jan. Ik weet dat hij niet zal rusten voor hij de mug gevonden heeft, dus ik probeer maar weer verder te dutten. Ik ben net weer onder zeil als er ineens een triomfkreet klinkt: „Ja, dáár zit-ie! Kijk dan, Neline, hij zit aan de binnenkant van de klamboe!”
Ik ben natuurlijk gelijk weer klaarwakker. Het vermetele beestje wordt levend gegrild op de vliegenmepper en daarmee is de jacht gesloten. De rest van de nacht hebben we geen last meer van gezoem. Maar de volgende morgen zijn we toch niet helemaal uitgerust. En ik ontwaar drie verse muggenbulten op mijn arm. Eén troost: zonder het doortastende optreden van Jan waren het er vast veel meer geweest.
beeld: Tineke van der Eems
Abonneer je op Terdege magazine
Nu slechts 9,95 p/mnd
