De griepepidemie heeft ook huize Snel bereikt. Met glanzende ogen en rode wangen hangen de kinderen op de bank. Vooral de jongste (3 jaar) wil het liefst dag en nacht bij mij, zijn moeder zijn. Als ik een paar stappen uit zijn buurt ga, jammert hij om mijn aandacht.
Stil hangt hij op mijn schoot, af en toe in slaap weggezakt. Huilend en verdwaasd wordt hij dan weer wakker, om algauw te beseffen dat hij bij mij op schoot ligt. Gerustgesteld laat hij zijn ogen dan weer dicht zakken. Het werk in huis blijft liggen, de boodschappen worden uitgesteld, warme maaltijden worden geïmproviseerd. Mijn taak is vooral aanwezig zijn voor de kinderen en zo veel mogelijk knuffels weggeven, tussen gezonde drankjes en hapjes door.
Terwijl ik met mijn zoon op schoot zit, gaan mijn gedachten uit naar al die ouders op mijn werk. Wij hebben alleen maar “last” van de griep; maar wat als het om een langdurige aandoening of levensbedreigende ziekte gaat, met veelvuldige, of langdurige ziekenhuisopnames? Hoe moeten deze ouders zich voelen? Het is niet “over” met een paar dagen, maar er moeten allerlei regelingen getroffen worden voor eventuele andere kinderen, werk, inkomsten, huishouden, maaltijden en sociale verplichtingen. Dit zorgt regelmatig voor een “spagaatpositie”; verscheurd worden tussen allerlei verplichtingen en de broodnodige zorg voor kind(eren). De nachten zijn meer dan gebroken, aangezien een opklapbed niet te vergelijken is met het comfortabele matras thuis. Uitputting en depressie liggen op de loer.
Kinderen hebben hun ouders nodig; 24/7; in alle situaties. Kinderen (maar ook baby’s, die nog niet kunnen praten!) moeten zich vooral veilig en geborgen voelen. Dit wordt steeds meer beseft en er is in de ziekenhuizen een verandering gaande. In de afgelopen decennia heb ik de aantallen eenpersoonskamers zien groeien, de zalen zien krimpen. De meeste kinderen (en ook steeds vaker de volwassenen) liggen alleen. Bezoekuren worden afgeschaft, ouders kunnen blijven slapen. In kinderziekenhuizen is steeds vaker opvang en begeleiding voor broertjes en zusjes. Toch zijn we nog niet klaar met verbeteren van de zorg.
Het komt nog steeds voor dat kinderen en ouders gescheiden worden van elkaar, dat kinderen alleen achterblijven. Ik denk nu aan alle baby’s bij ons op de afdeling. Hun ouders zijn weliswaar 24/7 welkom, maar er zijn voor hen geen faciliteiten om te blijven slapen, om zo 24/7 betrokken te zijn bij de zorg voor hun kind. Dit gaat hopelijk ook het komende decennium veranderen.
Deze week ben ik in Amerika, voor een congres over gedrag en ontwikkeling van pasgeborenen, maar ook over de relaties tussen ouders en kind. Hersenontwikkeling staat centraal, maar ook alles wat ertoe bijdraagt. Het gaat om de zorg, maar ook over de omgeving, zoals de inrichting van een afdeling. Ik zie er als een berg tegenop om dagen weg te zijn bij mijn gezin (ze zijn gelukkig hersteld van de griep), maar heb ook ontzettend veel zin om nieuwe kennis op te doen en te horen over de nieuwste ontwikkelingen/ ideologieën.
Mijn droom is dat we over tien jaar een afdeling hebben met privacy voor ieder gezin (kind én zijn of haar ouders/ familie), waarbij het kind 24/7 kan rekenen op de troostende aanwezigheid van een ouder of nabij familielid. Zodat er altijd geknuffeld kan worden en ouders zich geen zorgen hoeven te maken over andere zaken als werk en huishouden. Dit vraagt om veranderingen van visies en “regels” en werk voor bestuurders (landelijk en plaatselijk), zorgverleners en mantelzorgers. We moeten de gezinnen helpen en steunen waar mogelijk. Aandacht hebben, inleven en steunen. Ogenschijnlijk kleine zaken maken al een groot verschil. Bijvoorbeeld als mantelzorger boodschappen doen, koken, de was doen. In ziekenhuizen samen met ouders zorg plannen en ouders ruimte geven om zorg over te nemen of te leren dit te doen. Bestuurders kunnen ondertussen nadenken over en werken aan veranderingen en regelgeving die nodig is.
Het gezin is en blijft steeds de hoeksteen van de samenleving. In het verleden, heden en toekomst! Goed zorgen voor een zieke baby of kind betekent ook goed zorgen voor de ouders en het gezin in totaliteit. Ook tijdens perioden van zorg en ziekte.
