Bij sommige mensen zit ondernemen in het bloed. Bij mij niet. Maar bij deze jongen wel. Als je vader veehandelaar is? Juist, dan mag jij als klein jongetje soms mee. En als je dan iets groter wordt en je eigen konijnen gefokt hebt, dan mag je die zelf gaan verkopen op de kleinveemarkt. Ook je eigen kippen kun je daar op zaterdagmorgen kwijt.
Maar als je dan iets ouder bent, dan mag je zelf op pad voor het echte werk. Kalfjes kopen. Je hebt geen rijbewijs en toch leg je elke zaterdag een afstand van 80 kilometer af. Het kan alleen maar op zaterdag, want de andere dagen moet je gewoon naar school. En het moet op de fiets, want je bent te jong voor een trekkerrijbewijs. Op de elektrische fiets van je moeder kom je best ver. De accu houdt het wel geen 80 kilometer vol, maar als je die op de juiste momenten gebruikt, heb je er het meeste gemak van.
Zo ga je elke zaterdag al je adressen langs. Een vaste ronde. Dus ook ongeveer een vaste tijd dat je bij ons aankomt. Soms tijdens het theedrinken, soms net erna. Op stal bekijk je het kalf voor het bieden gaat beginnen. Je kunt de kalfjes ook door een vaste handelaar laten verkopen, dan krijg je een bedrag per kilo. Maar mijn boer vindt handelen leuk en verkoopt ze dus zelf.
Afgelopen week was ik getuige van zo’n koeienhandel. Dit kalf moest 150 opleveren volgens mijn boer. Maar zo’n duur kalf had de jonge handelaar de hele dag nog niet gekocht. Meer dan 120 was het kalf niet waard. Tja, dan heeft hij blijkbaar allemaal kleine kalfjes gekocht, want deze is echt 150 waard. Uiteindelijk wilde de jongen 140 geven. Niet genoeg, het moest en zou 150 blijven. Het kalfje was net geboren en moest nog anderhalve week op de boerderij blijven. Geen nood, je komt volgende week maar weer, dan kun je zien hoe goed hij is gegroeid. Maar de jongen had vorige week misgegrepen. Toen was een andere handelaar hem voor en was het kalfje van toen verkocht. Hij moest en zou dus dit kalf hebben. Volgende week was hij misschien weer te laat.
De handelaar liep al weg en was bijna de deur uit toen de boer zei: ‘voor 145 mag je hem hebben’. De handelaar draaide zich om en zei: ‘akkoord, maar dan moet je er nog wel heel goed voor zorgen.’
Dat doet mijn boer altijd, dat weet ik. En de handelaar weet dat ook!
De jongen vertrok op de elektrische fiets van z’n moeder. Hij had een kalf gekocht. Zijn vader komt hem met de veewagen halen als het kalf oud genoeg is en zijn moeder maakt de factuur en betaalt het kalf. En volgende week zaterdag komt hij weer op de fiets, kijken of er dan weer wat te halen valt!
