Ze mogen weer! De koeien vinden het maar wat fijn dat ze weer naar buiten kunnen. De eerste keer is echt een feest. Ze rennen, huppelen, springen en dansen in de wei. Een prachtig gezicht, die koeiendans. Helemaal door het dolle heen rennen ze van hot naar her. Daarna staan ze even verdwaasd bij te komen.
Na een paar dagen weten ze het al precies. Als de boer ’s morgens in de stal komt en het is licht buiten, dan staan ze al klaar voor de deur. Toen het laatst even een paar dagen koud was, bleven ze binnen. Met tegenzin. Ik was ’s morgens ook in de stal en het was er een loeihard kabaal. Met elkaar kunnen ze er wat van! Ik vroeg me af waarom. ‘Omdat ze naar buiten willen’. Dat dus, en dat laten ze weten door goed veel lawaai te maken. Ik wist niet dat koeien zo goed weten wat ze willen. En dat nog vertellen ook.
Gelukkig is het weer nu weer prima voor de koeien. Ze mogen wéér naar buiten! Weer een nieuw stukje gras. Ze lopen aan de overkant van de weg. ’s Morgens oversteken en ’s middags oversteken. Daarbij kan ik helpen. Als het zonnetje dan ook nog door komt, word ik ook blij. Ik snap die koeien best. Buiten zijn is fijn! Ze eten heerlijk vers gras. Je hoort het scheurende geluid terwijl zij grazen. Hun bek gaat kauwend heen en weer. Ook daar geniet ik van! Als ik ze dan sta aan te staren, staren ze loom terug. Om vervolgens weer een nieuwe hap gras naar binnen te werken.
Aan het eind van de middag help ik ze weer naar binnen te brengen. Wandelen was al een van mijn hobby’s, maar tegenwoordig doe ik dat dus vooral met laarzen aan, door het gras de bruine plaggen ontwijkend en met een stok in de hand. Die stok is meer voor het vermaak van de hond dan om de koeien op te jagen. De hond helpt namelijk ook maar wat graag bij dit klusje. Even kan hij helemaal los gaan. Rennen, blaffen en spelen! Hij mag alleen niet mee de straat over.
Zodra wij bij het hek staan, komt het merendeel van de koeien in de benen. Maar er zijn er altijd een paar die graag willen dat je ze komt halen. Zij staan het liefst ook nog helemaal achterin de wei. Zo kom ik ook aan m’n beweging, zullen ze wel denken. Ondertussen vergeet ik niet te genieten. Met een grote glimlach loop ik achter de koeien aan naar de stal.
Lees eerdere afleveringen
