We zijn voor het eerst in een paar jaar de kerstvakantie aan boord. En dat bevalt heel goed! Onze kleine gezellige roef voelt als een veilig eilandje in roerige tijden.
Terwijl de wind om de roef waait en golfjes tegen het schip aan laat kabbelen, nestel ik me dieper in m’n fijne stoel. Het is eigenlijk bijna tijd om te gaan koken. Maar zo aan het eind van de middag –het speelgoed opgeruimd, de kaarsjes brandend terwijl het buiten langzaam donker wordt– is het zo’n fijn moment van rust.
Nu is koken sowieso geen favoriet hier. Maar aan boord brengt het vaak nog een extra uitdaging met zich mee. Zijn we leeg en moeten we met wind uit een bepaalde richting het Markermeer op, dan weet ik dat ik het eerste half uur niet hoef te gaan koken. Het zou de pannen uitklotsen van het slingeren. Nu is dat dan ook gelijk het extreemste voorbeeld, hoor. Over het algemeen kan je prima koken aan boord.
Momenteel liggen we stil en zijn we leeg. Dat betekent dat het schip achterover ligt. Kwestie van vaak genoeg draaien met je pan, anders loopt je vet maar één kant op. Vooral met vlees braden moet je er rekening mee houden. Je vlees aan de kant van de pan bakken waar het vet naartoe gaat. Anders is het gauw aangebrand.
Om te kunnen koken, moet de generator draaien. Iets met een oud scheepje, oudere stroomaansluiting en prioriteiten; wat er eerst aangepakt wordt. Onder het varen is het draaien van de generator geen probleem. Tegenover het geluid van de motor hoor je de generator niet. Toch, als we stilliggen worden omwonenden er minder blij van. Dus liggen we netjes aan de walstroom. Kabeltje van boord naar de stroomkast op de wal. En zo kan er gewassen, gedroogd en gezogen worden zonder dat de generator hoeft te draaien. Al kan niet alles te gelijk. Eén voor één.
Koken gaat niet op dat kabeltje van schip naar wal. Daar moet echt de generator even voor draaien. Het zijn vooral snelle happen en aardappels-vlees-groente die met een half uur op tafel staan. Geen stoofpeertjes de hele dag op het fornuis deze kerstvakantie. Geen koekjes bakken. Geen rollades laten sudderen. Geen stoofpotjes. Dat halen we thuis bij leven en welzijn wel weer in.
Nog vijf minuten. Dan moet ik gaan beginnen hoor, met koken. Of nou ja, misschien tien. Het is tenslotte vakantie.
