Leven vanuit innerlijke rust

Om eerlijk te zijn voel ik me niet zo geschikt om een artikel over innerlijke rust te schrijven. Ik heb het idee dat elke dag te weinig uren heeft. Ik wou dat mensen op te laden waren met een Duracellbatterijtje; gewoon de boel vervangen als je moe wordt, en maar weer doorgaan. Want de keuzemogelijkheden om onze tijd te vullen zijn enorm. Of we nu ouders zijn of niet, jong of al wat meer op leeftijd: elke minuut kan voor veel van ons gevuld worden. Probleemloos. Studeer je, dan staat het wel mooi op je cv om vrijwilligerswerk te doen. Of een extra cursus. Je hebt je vaak een bijbaantje en een vriendenkring. Begin je met werken, dan loop je je het vuur uit de sloffen om te laten zien dat je een aanwinst bent voor je werkgever. Je bent net verhuisd of gaat verhuizen. Ben je gesetteld, dan word je van alle kanten belaagd met vrijwilligerswerkverzoeken. De kerk heeft je nodig. Of de school. Of je vindt dat je meer moet sporten, of meer tijd met de kinderen moet doorbrengen. Ben je de 40 voorbij, dan is er vaak de dubbele zorg voor zowel ouders als kinderen, soms gecombineerd met een baan. Rust? Een groot deel van ons is er naar op zoek. Alide Snitselaar van Pastoraal Diaconaal Centrum De Herberg in Oosterbeek: „Ik werk hier nu negentien jaar, maar vrijwel elk intakegesprek is een verzuchting om rust. Hoe uiteenlopend de achterliggende oorzaken ook zijn.” ## Bezinning Dat we het druk hebben, is niet nieuw. Luther was druk. De apostelen waren druk. Dat we vanbinnen onrust ervaren, is ook geen nieuws. Augustinus benoemde dat al in zijn beroemde citaat: „Onrustig is het hart, totdat het rust vindt in U.” Maar in onze maatschappij zijn er veel stemmen die schreeuwen om onze aandacht. Hoe word je dan nog innerlijk stil? Snitselaar. „Kijk bijvoorbeeld hoe druk mensen soms zijn met hun huis en inrichting. Ook al belijden we als christen het ”gij geheel anders”, toch doen we eraan mee.” Volgens Snitselaar moeten we de term rust daarom niet beperken tot de onthouding van werk als we moe zijn. „Als je in de Bijbel kijkt, heeft rust een andere dimensie dan het bijkomen van inspanning. Hoe is de eerste rustdag van de Heere geweest? Hij was niet moe. Zijn rust was er op gericht te kijken naar wat Hij gemaakt had, zoals een akkerbouwer die geploegd heeft op zaterdagavond een stukje langs zijn land kan lopen om te zien hoe mooi alles erbij ligt. Het draagt ook iets van aandacht en bezinning in zich.” Deze manier van rusten herinnert haar aan haar grootouders, vertelt ze. „Zij hadden een klein boerderijtje en hebben moeten sappelen om rond te komen. Maar kwam ik ’s avonds rond een uur of halfacht bij hen op bezoek, dan zaten ze met z’n tweeën op een bankje. Af en toe zeiden ze wat tegen elkaar en dan waren ze weer stil. Vanuit die rust is het goed slapen, om de volgende dag weer te kunnen werken. Maar kom daar nu nog maar eens om.” Zo rusten is heel anders dan de moderne invulling ervan, mindfulness. „In tegenstelling tot jezelf leegmaken, gaat het erom je te laten vullen met de weldaden van de Heere. Wat heb je mogen ontvangen en doen? Het is bijna een stukje levenskunst om dat te oefenen.” ## Structuur Rust is niet de afwezigheid van drukte, zegt ook Aart van Wolfswinkel van Diaconaal Gastenhuis de Oase in Ouddorp. „Het gaat om de balans tussen draagkracht en draaglast, inspanning en ontspanning. Vandaag de dag wordt er voortdurend een beroep op ons gedaan. Ook allerlei zorgen slurpen energie, zoals huwelijksproblemen of moeiten in het gezin. Dan kan alles te veel worden.” Het aanleren van rustmomenten is daarom heel belangrijk. „In de Oase word je bijvoorbeeld geacht na de middagmaaltijd op jezelf te zijn, niet in de groep. Voor sommigen is dat best lastig, als je altijd geleefd wordt door anderen en gewend bent aan prikkels.” Zowel in de Oase als in de Herberg wordt er gewerkt met een strakke dagstructuur. Snitselaar: „Iedere dag moeten de gasten op dezelfde tijd uit bed. Er wordt drie keer per dag op dezelfde tijd gegeten en koffie gedronken. Voor elke activiteit klinkt een bel. In het begin balen de cliënten daarvan, maar na paar dagen vinden ze het meestal heerlijk.” Dagstructuur helpt mensen de boel op orde te krijgen, is heilzaam, zegt Snitselaar. „We leren dat je niet moet gaan slapen voordat je in je hoofd een plan voor de volgende dag hebt gemaakt. Structuur is Bijbels, zit ook in de schepping: in de seizoenen, de maanden, de weken en de dagen.” >"Maak voor bedtijd een dagindeling" ## Loslaten Ook buiten een verblijf in de Oase en de Herberg om is structuur aanbrengen in je dag heel nuttig, ervaart Jantine den Besten (30). Voor de moeder van vier kinderen kent het werk in het huishouden geen einde. Daarom begrenst ze zichzelf bewust. „Ik ben vrij perfectionistisch aangelegd. Moet er veel gebeuren, dan kan dat op mijn nek zitten en word ik niet meer de liefste moeder en vrouw. Ik heb moeten leren om een lijstje te maken met wat ik vind dat er de volgende dag moet gebeuren en de rest los te laten. Als ik alles op het lijstje af heb, stop ik heel bewust en pak ik bijvoorbeeld een boek. Dat geeft meer voldoening dan almaar doorgaan.” Naast structuur aanbrengen helpt het ook om minder te moeten van jezelf. Jantine: „Ik heb door de jaren heen geleerd om dankbaar „ja” te zeggen als mensen aanbieden te helpen. Mijn schoonmoeder doet bijvoorbeeld de strijk voor mij. En soms eten de kinderen tussen de middag bij haar, als ze uit school naar huis komen voor de lunch.” Ze waakt ervoor dat ook het zoeken naar rustmomenten een vorm van moeten wordt. „Ik houd in principe stille tijd als onze jongste op bed ligt. Maar soms lukt dat niet. Dan kan ik in de kramp schieten. Zo van: dat moet ook nog. Dan herinner ik mezelf eraan dat het niet moet van God, maar dat ik het zelf nodig heb Hem te zoeken. Want als ik de rust heb gevonden om stille tijd te houden, leef ik de dag soms met zo veel meer vreugde.” ## Innerlijke rust Alleen rustmomenten zoeken is niet voldoende, beaamt ook Snitselaar. Met klem benadrukt ze het belang van het zoeken van innerlijke rust. „Daarbij duid ik op rust in God. Dat kan betekenen dat je met David in Psalm 131 ontdekt dat je onrust veel te maken heeft met het zoeken van eigen eer en het najagen van zaken die je ijdelheid strelen. David zegt: Hoop op de Heere. Daar gaat het om. Innerlijke rust vinden, kan je veel kosten, maar het is echt de moeite waard.” In de Oase is de zoektocht naar innerlijke rust verweven met alle aspecten van het hulpaanbod. Van Wolfswinkel: „Bijzonder om te horen wat gasten soms zeggen over wat Paulus zei: Als ik zwak ben, ben ik machtig. En: Mijn genade is u genoeg. Dat geeft echt rust. Dat is wat werkelijk telt, in alle omstandigheden.” >„Bijbelse rust draagt iets van bezinning” ## Geestelijk stil worden Ds. Joh. Post uit Putten schreef zo’n drie jaar geleden een boekje voor jongeren over stil worden. „Daarbij gaat het over vragen als: Hoe houd ik stille tijd te midden van de drukte van de dag? We zijn allemaal onrustig vanbinnen, maar dat betekent niet dat we geen stille tijd kunnen houden. Paulus was ook altijd druk. Hij heeft wat gepreekt en geschreven. Maar als hij van de ene naar de andere plek reisde, nam dat soms weken in beslag. Volgens mij zijn dat voor hem momenten geweest waarop hij tot bezinning en tot rust kon komen. Het mooiste voorbeeld in de Bijbel is natuurlijk dat van onze grote Meester, Jezus, Die gedurig afstand nam van alles en iedereen en de berg opging om alleen te zijn met God. Die afzondering zocht Hij bewust op. Hij wilde geen aleiding hebben, ook al was Hij de volmaakt zondeloze. Hij verlangde om alleen met Zijn Vader te zijn. Stil worden voor Gods aangezicht betekent dat je los moet komen van je eigen agenda, van je dagelijks bestaan. Ik denk dat dat onvoorstelbaar nodig is. Het leven is zo gecompliceerd geworden. Ik betrap mezelf er bijvoorbeeld regelmatig op dat ik continu bereikbaar wil zijn. Ik vind het moeilijk om mijn mobiel op zondag te laten liggen. Als ik op pad ga, wil ik hem het liefst bij me hebben. Heel het leven is zo vol van nieuws, aandacht, reclame en verleidingen. Al die dingen komen naar binnen, als je ze binnen handbereik houdt. Er hoeft maar een piep te gaan of je bent afgeleid. Ooit heb ik iemand horen zeggen dat het vierde gebod over de rustdag het meest sociale gebod is dat er bestaat. Het is een onderbreking van de gang van het leven. Een dag waarop er even niets hoeft. Wij hebben dat nodig. In het boekje dat ik schreef, geef ik verschillende tips voor het zoeken van de stilte. Eén ervan is de Bijbel lezen als boek, niet via een app. Ook al is het heel verleidelijk om alleen de dagtekst te lezen of een korte meditatie via je app. Doe dat niet tijdens je stille tijd. Leg je mobiele telefoon alsjeblieft een heel eind uit de buurt, zodat je niet gestoord kunt worden. Ook voor degenen die de band met de Heere ontvangen hebben in hun leven, door genade, is het gevaar heel groot om afgeleid te worden door alles om hen heen. Om het concreet te maken: ik houd ’s morgens bewust stille tijd op een andere plek dan mijn werkplek. Zodat er minder om mij heen is dat me van het contact met de Heere wegtrekt. Nog een tip: reserveer een tijdstip voor stille tijd. Doe je dat niet, dan vult de dag zich met honderd-en-een andere dingen. Werk met vaste onderdelen; houd je stille tijd steeds op dezelfde manier. Dat je Bijbel leest, daarover nadenkt en de Heere zoekt in gebed. Net zoals we in de kerkdienst gewend zijn om een vaste orde te hebben is dat ook goed in je stille tijd. Dat geeft een stukje houvast. Laat het niet afhangen van je gevoel. Dan komt het er niet van. Luther zei met het oog op het heilig avondmaal: Als het donker is, des te meer reden heb je om te gaan. Dat geldt ook voor stille tijd. We moeten het van God hebben, van de kracht van Zijn Geest. God wil stille tijden gebruiken om tot ons te komen en tot ons te spreken. Daarbij is een zekere rust gedurende de dag ook van belang, zodat het zaad van Gods Woord niet weggepikt wordt. Zorg dat je bijvoorbeeld de tijd neemt om te wandelen. Overdenk datgene wat je gelezen hebt later op de dag nog eens. Heb je een relatie, lees dan samen eens hetzelfde stukje, zodat je er met elkaar over kunt spreken.” ## "Opladen door streng te zijn" Mirjam van der Wart (27), moeder van drie kinderen: “Voordat onze derde geboren werd, werkte ik nog op oproepbasis in de zorg. Maar dat was niet fijn. Ik had het gevoel dat ik toen te weinig werkte om het nog naar ieders tevredenheid te kunnen doen, alsof ik twee linkerhanden had gekregen. Toen onze derde kwam, ben ik daarom helemaal gestopt. Dat gaf mij rust. Wel miste ik het om iets voor mezelf te hebben. Daarom doe ik nu op vrijdagavond af en toe vrijwilligerswerk bij de kringloopwinkel van onze kerk. Ik ben niet iemand die ’s morgens vroeg uit bed kan komen om stille tijd te houden. Dat werkt niet voor mij. Als onze jongste ’s middags slaapt, gebruik ik dat uurtje voor stille tijd. Dan ga ik het liefst buiten zitten met een boek of een preek. Het is heel verleidelijk om dan andere dingen te gaan doen, maar ik heb me aangeleerd om streng te zijn en dat uurtje te gebruiken om op te laden. Ik ben psychisch niet zo sterk en heb dat echt nodig. Als de andere twee kinderen uit school komen, kan ik er dan weer fris tegenaan. Zorgen voor genoeg rust blijft een worsteling. Vooral ’s winters, als we allemaal veel binnen zijn. Gelukkig komt de zomer eraan. Dan zijn we als gezin vaak buiten te vinden. Lekker een eind wandelen met z’n allen bijvoorbeeld.” ## "Even helemaal alleen zijn" Hanneke Jacobusse (36), moeder van vijf kinderen: “Tot bijna twee jaar geleden werkte ik een dag in de week als juf op een basisschool. Maar nadat onze tweeling (nu 3,5) geboren was, ben ik op een gegeven moment gestopt. Het werk gaf gedurende de week veel onrust. Ik kon me niet volledig aan mijn gezin geven en ook niet aan mijn werk. Dat vond ik heel lastig. Het kostte tijd om te ontdekken wat ik nodig heb om energie op te doen. Nu probeer ik regelmatig afspraken met anderen in te plannen. En momenten te hebben waarop ik alleen ben. Even niemand te hoeven helpen, geen vragen te hoeven beantwoorden of tussenbeide te hoeven komen. Mijn man is op donderdag thuis, zodat ik even alleen thuis ben als hij de kinderen naar school brengt. En op dinsdag gaat de tweeling naar mijn moeder. Dat zijn echt luxemomenten. Ik neem dan de tijd om rustig de Bijbel te lezen. Daar komt er helaas op de andere dagen minder van. Wel sluiten mijn man en ik de dag altijd samen af. Het is een zoektocht om stille tijd te houden als je een jong gezin hebt. Iemand zei tegen mij: Voor je gezin zorgen is ook dienstbaar zijn aan God.” Dat probeer ik mezelf voor te houden. Ook nu ik niet meer werk, voel ik de tijd door mijn vingers glippen. Mijn grootste worsteling is dat ik meer tijd met de Heere zou willen doorbrengen. Maar dat kan hopelijk weer als onze kinderen in een andere fase zitten.”

Leven vanuit innerlijke rust

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Leven vanuit innerlijke rust

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram