Afgelopen nacht is de lockdown in Zuid-Afrika ingegaan met strenge regels. De berichten die we horen over de regels verschillen nogal van wie je spreekt (de verhuurder van het appartement of onze contactpersoon bij de adoptieorganisatie); we zullen het de komende dagen gaan ervaren.
Er zal voor ons niet zoveel veranderen: niet het terrein af; 2 of max 3 keer per week naar de supermarkt voor eten, door 1 van ons en dan zo snel mogelijk weer terug. Afstand houden, ontsmetten, dat soort dingen. Er wordt gezegd dat het leger ingezet wordt voor de roadblocks (wegafzettingen) om er zo voor te zorgen dat er niet onnodig gereisd wordt. Alle binnenlandse vluchten zijn stilgelegd. Laten we hopen dat het gaat werken en het gewenste effect heeft!
Ondertussen is het heel bijzonder om ver van het thuisfront te zijn. We horen van (ernstig) zieken in onze thuisgemeente. Van onze nabije familie of vrienden is er nog niemand opgenomen in een ziekenhuis, hoe lang zal dat nog duren? We gaan er maar niet teveel over nadenken hoe dat zal zijn, dan gaat onze fantasie met ons op de loop… We bidden des te meer dat we voor elkaar gespaard mogen blijven. Bovenal of dit ons dicht bij de Heere zal brengen!
Het contact met het thuisfront is vooral via app, mail of videobellen, fijn! Iedereen is bezorgd en soms wordt er wel gezegd dat het voor ons heel erg is. En wachten op Hannah is ook akelig… Maar wij zien via het nieuws ook wel dat het in Nederland ook echt niet fijn is momenteel… Het mailcontact is heerlijk ook: een kindje van vrienden wist wel wat het betekent om in quarantaine te zijn…: Opgesloten in een huis met een zwembad :-), zo erg kan dat niet zijn!
Foto: 10 stappen buiten het hek – een nagenoeg lege straat…
