Een nieuwe periode in de Kamer brengt van alles met zich mee. Vooral heel veel nieuwe collega’s. Aan die nieuwe mensen moet je een beetje wennen. Andersom wellicht ook.
Het leuke van al die nieuwe collega’s is dat ze hun maidenspeech houden: de eerste bijdrage van een Kamerlid in de plenaire zaal. En het bijzondere aan een maidenspeech is dat je niet geïnterrumpeerd mag worden en dat de voorzitter, indien nodig, iets meer tijd geeft dan de vastgestelde spreektijd. Wat het voor de toehoorders leuk maakt, is dat vele nieuwe Kamerleden deze maidenspeech gebruiken om iets persoonlijks door te geven en of iets te vertellen over hun politiek drijfveren.
Zo hield een aantal collega’s de maidenspeech bij een debat dat over de wijziging van de kolenwet ging. De eerste collega –Silvio Erkens van de VVD– vertelde hoe hij was opgegroeid in Zuid-Limburg. Over zijn opa en oma en hoe zij de rijkdom van de stad Heerlen in de jaren zestig van de vorige eeuw hadden meegemaakt. Dit door de kolen die in de kolenmijnen diep onder de grond werden gewonnen. Hij vertelde ook hoe hij als jong ventje de verloedering van datzelfde Heerlen had gezien, nadat de kolenmijnen waren gesloten. Er was geen alternatief werk en Zuid-Limburg verviel in armoede.
Daarna was het de beurt aan Joris Thijssen van de PvdA. Hij vertelde dat hij astronaut had willen worden. Geïnspireerd door de ruimtereis van Wubbo Ockels tijdens zijn jeugdjaren. Na de middelbare school is hij lucht- en ruimtevaarttechniek gaan studeren, waarbij hij zelfs nog college heeft gelopen bij Wubbo Ockels. Daarna nam zijn loopbaan een wending en kwam hij terecht bij Greenpeace en uiteindelijk in de Tweede Kamer. Wat voorzitter Martin Bosma deed opmerken dat Thijssen dan geen astronaut was geworden, maar wel de grote hoogte van Kamerlid had bereikt.
Het is gebruikelijk dat de Kamerleden die daarna spreken, de collega’s die hun maidenspeech hebben gehouden complimenteren en indien toepasselijk hen toespreken. Zo ook ik. Uiteraard heb ik de collega’s gecomplimenteerd en hen tevens toegevoegd dat als ik de verhalen combineer je een parallel hebt met het christelijk geloof. Een mens die vanuit de diepte van zijn zondige bestaan uitziet naar een genadig God in de hoge hemel. Zo zie je maar tot welke gedachten een liberaal en een socialist je kunnen brengen.
beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen
