Alweer bijna een maand geleden was het zover. De maisoogst! Een maand eerder dan normaal is de mais al rijp. De week ervoor werden de voorbereidingen al getroffen. De plaat waar de mais moet komen wordt grondig schoongemaakt. Eerst met de veegmachine achter de trekker en daarna nog eens met de bladblazer tot de plaat brandschoon is.
De draden van de weides worden opgeruimd zodat de aanrijdroute naar de maisbult efficiënt is. Achter het huis rijden ze er op, en vooraan kunnen ze via het weiland de weg weer op. Scheelt een heel aantal keer keren, wel zo fijn voor de jongens.
De nacht ervoor heeft het na lange tijd eindelijk weer eens echt geregend. 11 millimeter regen is er gevallen! Tijdens het mais hakselen kwam er ineens nog een fikse bui over. Die had buienradar niet zien aankomen. Maar we klagen niet, we zijn heel blij met alle regen die er valt.
Twee wagens rijden af en aan. En voor het stuk mais dat verder weg lag reed mijn boer ook mee. Zo kan de hakselaar in het land zo veel mogelijk doorrijden en hoeft hij niet te wachten op een lege kar.
Ik zorgde voor de koffie. En ranja, en een lolly. Want elke trekker heeft een jonge bijrijder. Die bijrijdersstoel op trekker en hakselaar zijn heel gewild, die moet je bijna reserveren. En helemaal op woensdagmiddag. De kinderen van de mannen, hun vriendjes, neefjes, de buurjongetjes, iedereen wil mee op de trekker. Dat is gaaf. Want wat is er leuker dan als vierjarig meisje met papa op de maiskneuzer te zitten als je knuffel ook mee mag?
De mannen gingen door. Om 8 uur was het klaar. De eerste bult was afgedekt met plastic. Toen aan de broodjes hamburgers. Snel, want er waren nog plannen. Buienradar gaf veel regen op voor de nacht. En dus werd besloten die avond of beter gezegd nacht, de mais voor de volgende boer ook binnen te halen. Want morgenvroeg kon het weleens lastig worden.
Zij gingen door. Mijn boer maakte de laatste bult ook dicht, met hulp uiteraard. Ik ruimde de restanten van de snelle hap op en plofte op de bank. Blij dat de maisvoorraad weer voor een jaar is aangevuld! Want dat is het. In drie weken halen loonwerkers alle mais binnen als vooraad voor weer een heel jaar!
Toen ik lekker op de bank zat, ging mijn telefoon. Mijn boer belde: ‘kom maar naar buiten, de kalfjes lopen op straat.’ Er gaat niets vanzelf. Snel de laarzen aan en naar buiten. Gelukkig was het er maar één, en omdat ze de volgende dag toch naar binnen zouden gaan, gebeurde dat nu een paar uur eerder. Zij sliepen die nacht in een helemaal schoon hok.
Wij sliepen die nacht ook als een roos. De volgende morgen ging om onverklaarbare reden de wekker van mijn boer niet af. Het was dus geen 5.29 uur toen mijn boer wakker werd, maar 7.15 uur. Oeps! Maar het was een welverdiende rust, na een dag hard werken!
Nadat we hebben gebeden om regen, kwam daar regen. En nu danken we God dat Hij, ondanks de droogte, zo’n goede maisoogst gaf en dat de regen kwam.
Lees eerdere afleveringen
