Marjanne van Vliet: Noodhulp is altijd onvoorspelbaar

Ze werkt in het land dat crisis op crisis doormaakt en waarover soms wordt gezegd dat het ”de grootste humanitaire ramp ooit” beleeft. Marjanne van Vliet woont voor ZOA in Syrië.

Haar werk is intens en vraagt alles van haar. Toch zou ze niet anders willen. „Er zijn voor de ander is voor mij een kern van het geloof. In mijn werk in Syrië wordt dat tastbaar, in de meest pure vorm van het mens zijn.”

De bossen rond Doorn kleuren oranjegoud en weelderig rood, op deze frisse novemberdag. Marjanne van Vliet (36) geniet er extra van, nu ze voor even in Nederland is. Het decor van Doorn vormt een welkome afwisseling op het intense, beklemmende leven in Syrië. Deze dagen staat er een conferentie gepland met alle landendirecteuren van ZOA. Moeiteloos schakelt Marjanne over van het Engels naar het Nederlands, om een inkijkje te geven in haar bijzondere werk en leven.

„Ja, bezoeken aan Nederland zijn fijn”, geeft ze meteen toe, „maar ze kosten ook wel energie. Je stopt een heleboel ontmoetingen met vrienden en familie in de korte tijd dat je hier bent. Als we echt op vakantie willen, gaan we naar de Middellandse Zee, in Libanon.” Dit neemt niet weg dat Marjanne geniet van het weerzien met iedereen. En van de vrijheid die Nederland biedt. „In Syrië mogen we niet zonder vooraf geregelde toestemming de stad uit. De overheid wil al je bewegingen weten. Dat voelt soms beklemmend. In Damascus, waar we wonen, is de luchtkwaliteit erg slecht, maar we kunnen dus niet zomaar de bergen in om frisse lucht in te ademen. Die vrijheid mis ik het meest, meer nog dan kaas en chocoladehagelslag.”

Venster

De interesse voor ontwikkelingssamenwerking ontstond bij Marjanne al op de middelbare school. „Ik had als kind een vriendje dat geadopteerd was uit Sri Lanka en dat zette denk ik een venster open naar andere culturen. Ik had een groot rechtvaardigheidsgevoel. Onrecht in de wereld, daar kon ik niet tegen. Ook reisde ik graag.”

Het resulteerde na de middelbare school in de studie Internationale Ontwikkelingsstudies aan de Universiteit van Wageningen.

„Niet dat ik meteen aan het werk kon in de ontwikkelingssamenwerking”, blikt Marjanne terug. „Voor alle vacatures die ik interessant vond, was meerdere jaren werkervaring vereist. Maar ja, hoe kom je daaraan in het veilige Nederland? Toen dacht ik: ik moet gewoon binnenkomen bij een van de organisaties. Daarom ging ik op de financiële afdeling van ZOA aan het werk.”

Zonder enige voorkennis. „Dus een beetje lef was daar wel voor nodig”, lacht ze. Het plan pakte goed uit. Binnen enkele jaren was Marjanne werkzaam voor het Disaster Response Team binnen ZOA, het team dat nieuwe rampen in de wereld signaleert en daarop reageert met een tijdelijk of langduriger project.

Lees het hele interview met Marjanne van Vliet in Terdege (nr. 5, 28 november 2023).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen