„Meer aandacht voor ”Nicea” in liturgie zou goed zijn”

Ik werd gewezen werd op Athanasius, die in de dagen van de totstandkoming van de geloofsbelijdenis de persoonlijke adviseur was van bisschop Alexander, een van de 318 afgevaardigden. Aangaande de godheid van Christus merkte Athanasius op (in een naar hem genoemde belijdenis) dat wie dat niet gelooft, niet zalig kan worden. Op de inhoud van de Niceaanse belijdenis wil ik niets afdingen, en ik schaar me geheel achter de opmerking van Athanasius. Wat dat betreft, is het uiterst verdrietig dat er in de plaats Nicea, gelegen te midden van de zeven gemeenten van Klein-Azië (het huidige Turkije), geen plaats meer is voor die belijdenis. De islam heeft daar het christendom verdreven en houdt de moslims voor dat God geen zoon heeft – juist dat wat in Nicea verdedigd werd. Sterker nog, het verhaal gaat dat Nicolaas van Myra (Sinterklaas) zo gebelgd was jegens de tegenstanders van dit allesbeslissende leerstuk, dat hij met boekrollen begon te gooien. Ik vertel mijn catechisanten vaak dat daar het pepernoten strooien vandaan komt. In de belijdenis van Nicea wordt niet gesproken over ”de nederdaling ter helle”, zoals dat wel in de Twaalf Artikelen het geval is. Theodorus van der Groe noemde dat artikel er een waaruit veel dwalingen zijn voortgekomen, terwijl Herman Witsius zegt dat net zo veel meningen over dit artikel zijn als vliegen op een warme dag. De reformatoren hebben ervoor gekozen om niet zozeer Nicea, als wel de Twaalf Artikelen als leidraad te kiezen bij de catechese. Vandaar dat de nederdaling ter helle daarin toch ter sprake komt. Die nederdaling is de diepste trap van vernedering geworden, waarbij we denken aan de Godverlatenheid gedurende de drie-urige duisternis. Wie zal de helse smarten schetsen die ons in het lijdensevangelie worden voorgehouden? Ons past niet anders dan in verwondering te zingen: „O Liefde die, om zondaars te bevrijden, zo zwaar wou lijden.” >Het zou goed zijn als er in de liturgie meer aandacht werd gevraagd voor de geloofsbelijdenis van Nicea Het zou goed zijn als er in de liturgie meer aandacht werd gevraagd voor de geloofsbelijdenis van Nicea. Zelf placht ik dat meerdere malen te doen. Altijd voorafgegaan door de woorden: „In verbondenheid met de Kerk van alle eeuwen, plaatsen en tijden, en in gemeenschap met degenen die de verschijning van de Heere Jezus hebben leren liefkrijgen, doen wij belijdenis van ons algemeen, ongetwijfeld christelijk geloof (met de woorden van de geloofsbelijdenis van Nicea) en eenieder spreke in zijn of haar hart aldus...” Nog liever zou ik de belijdenis zingen met de gemeente, zoals dat met de Twaalf Artikelen mogelijk is en Calvijn gewoon was te doen in Genève. Overigens kan dat ook problemen geven. Eens liet ik in een gemeente waar men niet alleen psalmen zingt, maar ook ruimte laat voor een of twee gezangen, de Twaalf Artikelen staande zingen. Het resulteerde in het feit dat iemand uit ergernis van kerkgenootschap veranderde. Die zal niet begrepen hebben wat gemeenschap met de Kerk der eeuwen inhoudt.

„Meer aandacht voor ”Nicea” in liturgie zou goed zijn”

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

„Meer aandacht voor ”Nicea” in liturgie zou goed zijn”

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram