Ze woonden allebei in hetzelfde dorp en kenden dezelfde mensen. Michelle (31) en Jan Willem (34) van Veldhuisen uit het Zeeuwse Waarde werden een stel. Dat hij christelijk was en zij niet, deerde niet. Totdat God hun ogen opende.
Michelle: „We hebben elkaar in 2009 ontmoet. We kwamen elkaar tegen op een feestje. Toen zijn we in gesprek geraakt en wisselden we nummers uit. De vonk sloeg over, al bleef de relatie wat oppervlakkig. We genoten allebei nog van wat de wereld te bieden had. Een jaar modderden we zo aan. Totdat Jan Willem zei: Ik wil eigenlijk dat we serieuzer worden. Ik had dat gevoel ook. Ik was gek op hem en had het idee dat hij degene zou kunnen zijn met wie ik mijn leven wilde delen.
Hij was van de kerk, ook al sprak hij daar toen weinig over. Ik had niets met godsdienst, was ook niet zo opgevoed. Toch was de kerk niet helemaal onbekend voor mij. Ik had vriendinnen die erheen gingen. Ik ging weleens met hen mee, als ik in het weekend bij hen bleef logeren.
Ik had bedacht: als Jan Willem en ik samen verdergaan, ga ik gewoon ook af en toe met hem mee naar de gereformeerde gemeente.
Eerst ging ik een keer in de maand, later twee keer en uiteindelijk wekelijks. Dat vond ik best moeilijk. Het wordt dan groter, belangrijker.
Bepaalde vragen die ik als tiener had rondom het bestaan van God, kwamen weer boven. Een van mijn kerkelijke vrienden is namelijk op jonge leeftijd overleden. Ik ben toen naar de rouwdienst gegaan. Dat vond ik enorm lastig, omdat ik dingen hoorde als: Het is Gods wil, het is op Zijn tijd. Omdat ik verder geen kennis had van het geloof, klonk me dat heel heftig in de oren. Want hoe kan het Gods wil zijn om iemand in de bloei van het leven weg te nemen en de ouders zo veel verdriet te geven? Dat had veel impact op me. Ik ging toen nadenken over die vragen en over het bestaan van een hemel en een hel. Doordat ik met Jan Willem mee naar de kerk ging, kwamen die vragen weer terug.
Ook de taalbarrière zat me dwars. Ik had geen kennis over de Bijbel en begreep weinig van de preken. Het ging over mijn hoofd heen. Zo kwam ik een keer op zondagmorgen na de dienst bij Jan Willem thuis toen ze wat laat uit de kerk waren gekomen. Zijn moeder zei: Sorry dat we laat zijn, we hadden avondmaal. Ik keek haar niet-begrijpend aan. Avondmaal in de ochtend? Ik wist totaal niet wat ze bedoelde.
Dat wat ik wel begreep, vond ik moeilijk. Ik dacht: hoe kan het dat de 600 mensen hier in de kerk elke zondag willen aanhoren hoe zondig ze zijn en dat er van ons niets deugt? Ik zei tegen Jan Willem: Ik weet niet of dit is wat ik wil.”
Jan Willem: „We hebben ook wel besproken of we samen helemaal zouden breken met de kerk. Ik leefde toen nog in de wereld en ging naar de kerk voor mijn ouders. Ik wilde de kerkgang niet loslaten, maar we wilden ook niet in een relatie zitten waarbij de een wel kerkelijk zou blijven en de ander niet. We wilden dezelfde keuze maken.”
Michelle: „Jan Willems vader zat in de kerkenraad. Hij stelde voor dat ik catechisatie zou gaan volgen zodat ik meer leerde begrijpen. Dat heb ik gedaan. Het hielp. Ik ging bijvoorbeeld begrijpen dat je niet alleen slecht bent door wat je doet, maar zo geboren bent. En dat God het goed wil maken tussen jou en Hem.
Soms duurde het even voordat ik iets begreep. Ik weet nog dat het op catechisatie ging over de Drie-enige God. Toen dacht ik: Hoe kan God nu drie Personen zijn?”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 5, 24 november 2021).
beeld: Renate Bleijenberg-Van Leeuwen
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
