Ze voelt, nee ze wéét dat haar leven in Gods hand is. En dat maakt dat Jolanda Rodenburg (45) elke dag opnieuw aankan. Ook al is ze volledig aan een rolstoel gekluisterd, ze laat de progressieve spierziekte die ze heeft haar leven niet bepalen.
Bel je aan bij de twee-onder-eenkapwoning waar de familie Rodenburg woont, dan zwaait de deur automatisch open. Eén tik op haar telefoon, die aan haar rolstoel vastzit, is alles wat Jolanda daarvoor nodig heeft. Zo doet ze ook de lampen en de stereo aan en bedient ze de zonwering. „Een fantastisch systeem.” Jolanda heeft de spierziekte HMSN, een ziekte die beetje bij beetje al haar spieren verlamt. Zo kan ze al jaren haar benen niet meer gebruiken en neemt de spierkracht in haar armen steeds verder af. Zelf eten of drinken lukt haar niet meer. Ze kan haar rechterarm net genoeg opheffen om mensen de hand schudden en bijvoorbeeld een kast op armhoogte open te maken. Ondanks haar ernstige beperking, kijkt ze met een voor haar kenmerkend optimisme de wereld in.
