Monumentale villa Oud-Vossenhol dient (nu nog) als studentenhuis

De villa staat in de steigers. Er moet verbouwd worden. De studenten op de tweede etage zijn daarom al voor de zomervakantie verdwenen. Die hebben onderdak gevonden in andere studentenhuizen. De eerste verdieping is nog wel bewoond, evenals de begane grond. Daar bevinden zich onder meer de studentenkamers van Alieke Zaaijer (20) en haar buurman Richard Kranenburg (18). Beiden laten met enige schroom hun woonruimtes zien. Die schroom is echter helemaal niet nodig: de ruimtes zien er piekfijn uit voor studentenkamers. Oud-Vossenhol is dan ook geen typisch studentenhuis met dikke lagen stof, beschimmelde theezakjes of vergeelde badkamers. Alles loopt er eigenlijk nogal op rolletjes. Daar is Alieke mede ‘debet’ aan. „Ik heb een schoonmaakrooster opgesteld. Iedereen heeft een taak. Wie die niet doet, krijgt een streepje achter zijn of haar naam. Bij drie streepjes moet er tien euro betaald worden voor de pot.” Onder je taak uitkomen is een kunst. Alieke: „Ik heb schoonmaakervaring, dus zie vaak meteen of er echt iets gedaan is of niet. Ik houd niet van viezigheid, ik heb er ook een hekel aan als de afwas bijvoorbeeld blijft staan.” Maar ze is altijd bereid om nieuwelingen de fijne kneepjes van het schoonmaakvak bij te brengen. „Dan leg ik bijvoorbeeld uit hoe je de wc poetst of een spiegel streeploos schoonmaakt.” >„Bij drie streepjes moet er tien euro betaald worden voor de pot. Daar houden we een borrel van, of repareren we iets mee” In de pot zit nu 100 euro en die is in beheer bij Richard. Hij: „We gaan er waarschijnlijk een borrel van houden, of iets mee repareren wat kapot is gegaan.” Hoe schoon ook, het blijft natuurlijk een studentenhuis waar je vooral niet je schoenen moet uittrekken in de publieke ruimtes. Medestudent Mark: „Alleen toen Maarten de houten vloer van de woonkamer een keer met wax had behandeld, liep ik hier op mijn sokken. Dat was een prestatie van formaat.” Maarten: „Maar in de keuken doen we dat nooit. Daar zijn te veel hoekjes waar bijvoorbeeld gevallen uienschillen kunnen liggen.” ## Tehuis Het indrukwekkende Oud-Vossenhol is gebouwd in 1912 en deed in de vorige eeuw een tijd lang dienst als ziekenhuis en als gezinsvervangend tehuis voor jonge, gehandicapte vrouwen. In 1984 werd het pand het eerste gemeentelijke monument van Bennekom. Wie de hal binnenkomt, kan nog iets terugzien van deze geschiedenis. Alieke wijst naar Richards bijzonder brede kamerdeur. „Waarschijnlijk moest die groot genoeg zijn om met een bed doorheen te rijden. Mijn kamer heeft dat dan weer niet. Dat was vroeger de muziekkamer, heb ik begrepen.” Ook de lift, de oudste nog bestaande eikenhouten lift van Nederland, geeft iets weer van het ziekenhuisverleden van het pand. Alieke opent de deur, terwijl Richard met het lampje van zijn telefoon bij schijnt. De lift is precies groot genoeg een bed in te parkeren, of meerdere rolstoelen. Alieke: „Hij werkt nog prima, maar de huisbaas heeft nu de stroom eraf gehaald.” :::inline_image 1::: Verpleegsters lopen er allang niet meer door de gangen van Oud-Vossenhol. Studenten daarentegen genoeg. Vanaf 2021 worden de achttien kamers in het huis verhuurd. En sinds 2023 is het een dispuutshuis van Dei Gratia, de Wageningse tak van studentenvereniging CSFR. Lang zal Oud-Vossenhol waarschijnlijk geen studentenhuis meer blijven. De eigenaar heeft er andere plannen mee. Alieke, die er twee jaar woont: „We weten allemaal dat we hier maar tijdelijk in kunnen. Daarom heb ik heb alvast een nieuwe kamer gezocht.” Met een lach: „Die wordt wel een stuk kleiner dan deze. Ik zal dus een hoop meubilair moeten verkopen.” De kamer van Alieke is ongeveer 6 bij 4 meter. Naast ruimte voor een bed en een kast, is er ook een oude haard en een zithoek. „Ideaal voor Bijbelkring. Die houden we vaak hier, omdat er genoeg ruimte is voor iedereen om te zitten.” Richards kamer is de enige met een klein keukenblokje in de hoek. „Dat is wel makkelijk. Ik kan hier gewoon mijn tanden poetsen.” Alieke: „Ik moet daarvoor naar het kleine kraantje bij de wc, hier beneden. Al vind ik het ook weer niet zo heel erg, hoor. Ik heb weer openslaande deuren en dus een eigen uitgang.” Tussen hun twee kamers zit een dun muurtje. Of ze elkaar kunnen horen snurken? Alieke lacht. „Dat zou kunnen. Ik snurk namelijk wel, maar volgens mij heeft Richard dat nog nooit gehoord.” >„Mijn volgende studentenkamer wordt een stuk kleiner dan deze. Ik zal dus een hoop meubilair moeten verkopen” ## Raampje De studenten laten ook de rest van de villa zien. De grote woonkamer, met een orgel en zeker vier banken en vijf zetels: genoeg ruimte om er een studentenbijeenkomst te houden of een sing-in. In de hal, met veel donkere, eikenhouten panelen, staat een echte verkeersreflectorpaal: een cadeautje van een ander dispuutshuis van de CSFR. Met de hal moeten ze wat voorzichtiger omgaan dan met de woonkamer, legt Alieke uit. Dat komt door de oude eikenhouten panelen die daar overal aangebracht zijn. „We letten er ook op dat we niet voetballen in de hal.” Richard wijst naar een gebroken raampje boven de deur in de hal. „Dat is met volleyballen gebeurd. Iemand ging de huisbaas nog appen, toch?” Is er echt een ruimte waarvan de huisbaas niet wil dat zijn huurders er komen, dan doet hij die gewoon op slot. Alieke: „De monumentale badkamer op de eerste verdieping bijvoorbeeld.” Waarom die het beschermen waard is, weten ze niet precies. „We hebben weleens geprobeerd -erin te kijken, maar dat lukte niet.” En dan is er nog een kelder onder het hele gebouw. Ook die is niet toegankelijk. Richard: „Volgens mij is er iets met asbest en kunnen we er daarom geen gebruik van maken.” Op de eerste verdieping hangt een belletje. Dat gebruikten ze vroeger om te laten weten dat het eten klaar was. Nu niet meer. Alieke: „Nu schreeuwen we gewoon naar elkaar onder aan de trap. Dan hoef je tenminste niet helemaal naar boven te lopen.” :::photo_gallery 1::: Een toiletdeur is aan de binnenkant behangen met A4’tjes. Het zijn zogenoemde ”zeik- en dankpapieren”, zoals in kapitalen boven de pagina’s staat. Daarop schrijven de studenten wat ze waarderen en minder op prijs kunnen stellen. Onder het eerste valt een lekker maaltje en gezelligheid, bijvoorbeeld. Het tweede deel staat volgekalkt met bijdehante opmerkingen over elkaar en Oud-Vossenhol. De tweede verdieping is zichtbaar verlaten. Er liggen een bankstel op zijn kant en een fiets op zijn kop. Een van de voormalige studentenkamers zit vol bouwstof. Ook hier bevindt zich een badkamer. Die kan nog steeds gebruikt worden, maar heeft een gebruiksaanwijzing. Richard: „Je moet het douchewater zeker tien minuten laten lopen voordat het warm wordt.” ## Maaltijd Terwijl Alieke en Richard door het huis lopen, zijn medestudenten in de keuken aan de slag gegaan voor het avondeten. Het loopt tegen zevenen. De meeste bewoners zijn inmiddels thuisgekomen van hun studie en klaar om een hapje te nuttigen. De een dekt de houten tafel, die in de achtertuin staat. De ander komt met grote, dampende pannen rijst en chili con carne naar buiten. Genoeg voor zeker tien man. >„Kijk, aan de voorkant van het huis werden de auto’s wit van de as door het vuur dat we gestookt hadden” „Er zit vegetarische gehakt in”, deelt een van de koks mee, terwijl ze allemaal aanschuiven. „Ik dacht het al te ruiken”, reageert een van hen. „Een beetje hondenvoerachtig.” Maar als de borden eenmaal volgeschept zijn, laat iedereen het zich goed smaken. En dan komen de verhalen. Over vuurtjes die gestookt werden om oude bankstellen te verbranden. „Kijk”, laat Jack een filmpje zien, „De auto’s die aan de voorkant van het huis stonden, waren wit van de as.” „Moeten we dit wel vertellen?”, vraagt Alieke zich hardop af. Ze wordt toch wat zenuwachtig bij de gedachte dat hun huisbaas lucht krijgt van hun studentenstreken. „Natuurlijk wel”, stelt Jack haar gerust. Er zijn wel meer geintjes waar nog volop om gegniffeld wordt. Het etensgevecht bijvoorbeeld, dat ontstond tijdens het avondeten en eindigde met zeker drie kamerdeuren onder de vla. Alieke: „Maar vla poets je gelukkig zo weer weg, dus daar is niets meer van te zien.” Of neem de frietpan die zolang heeft aangestaan dat het vet veranderde in dikke, zwarte pek. „Dat was wel een beetje gevaarlijk”, erkennen ze achteraf. Net als het vuurwerk dat ze in hun oude brievenbus hadden gestopt, waardoor het gevaarte veertig meter verderop neerkwam. Maar over het algemeen gedragen ze zich netjes en houden ze rekening met hun buren, in de villa’s verderop. Zo sluiten ze de ramen van de woonkamer als ze ’s avonds aan het borrelen of zingen zijn. En ontsnapt er toch wat geluid, dan zijn ze de onaardigsten niet. „We zijn weleens met een bosje bloemen op bezoek gegaan bij buurtbewoners die zeiden dat ze ons hoorden.” :::photo_gallery 2::: ## Eekhoorns Wat er vooral bijzonder is aan het wonen in een monumentale villa? De ruimte, vinden de studenten. En de geschiedenis. Richard: „Al went het snel, hoor. Maar soms denk ik nog weleens: wow, ik woon gewoon hier.” Alieke: „Dit is zo anders dan een studentenflat. We zien hier de eekhoorns door de bomen in onze tuin springen.” Vanwege de grootte van Oud-Vossenhol is het pand een trekpleister voor andere studenten. Geregeld zit de woonkamer stampvol studenten. Als het niet voor een Bijbelkring is, dan wel voor een sing-in of een borrel. Of iemand die op tijd wil gaan slapen daar geen last van heeft? Alieke: „Ik gebruik altijd oordopjes. Dat helpt.” Richard gaat na de zomer, evenals Alieke, ergens anders wonen. Dat wordt een compleet andere situatie dan in Oud-Vossenhol, verwacht hij. „Als ik thuis ben, is er altijd wel iemand met wie ik kan praten, koffiedrinken of lunchen. Straks wordt het een stuk stiller, met maar vier andere bewoners. Ik ga die reuring missen.” >„Hier is altijd wel iemand met wie je kunt praten, koffiedrinken of lunchen. Ik ga die reuring straks missen” Met Alieke en Richard vertrekken hier komend schooljaar nog meer studenten. Al zal het pand nog niet meteen leeg komen te staan, verwachten de twee. Genoeg eerstejaars die een kamer zoeken, ook al is het maar voor even. Wat er met Oud-Vossenhol gaat gebeuren, weet niemand precies. Mogelijk wordt het een bejaardentehuis, hebben ze gehoord. Dat idee lijkt hen wel leuk. Maarten: „We hebben besloten over zestig jaar, als we zelf oudjes zijn, hier weer te gaan wonen.” Mark: „Het zou toch geniaal zijn als je dan in dezelfde kamer zit als waar je als student hebt gewoond?” Maar eerst komt er eind dit jaar nog een huisreünie van alle studenten die ooit in Oud-Vossenhol gewoond hebben. Alleen al om op een goede manier afscheid te nemen van het monumentale pand, waar in korte tijd zo veel goede studentenherinneringen zijn gevormd.

Monumentale villa Oud-Vossenhol dient (nu nog) als studentenhuis

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Monumentale villa Oud-Vossenhol dient (nu nog) als studentenhuis

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram