Nacht

Ik zou die nacht een keer in het Babyhuis slapen, op een andere locatie. Zodra ik binnenstapte, kwam ze naar me toe. Ze stelde zich voor, ik bewonderde haar prachtige baby die nog geen week oud was. Direct vroeg ze me: 'Wil jij vannacht het flesje geven, zodat ik kan slapen? Ik ben zo moe en ik heb de afgelopen nachten zo slecht geslapen.'

Ik liep met haar mee naar de kamer, we bespraken hoe we het 's nachts zouden doen en ik vroeg haar waar ik alles kon vinden. Ik zou mijn wekker zetten, haar kindje verzorgen en weer terugleggen wanneer ze sliep. Ik wenste haar een goede nacht toe en liep naar de andere moeders om hen te spreken.

Ik mocht 's nachts ook voor een andere baby zorgen, een paar weken oud. Hij sliep bij mij op de kamer in zijn wiegje. Na de laatste fles die moeder nog gaf, nam ik hem over, trok zijn slaapzak aan en wiegde hem in slaap. Ik maakte een kruik klaar, verwarmde zijn bedje alvast voor en legde hem daarna erin. Ik sloot de deuren, deed de lampen uit en ondertussen waren alle moeders op hun kamer om aan de nacht te gaan beginnen.

Het was midden in de nacht. Slapen kwam er niet zo van. Om de anderhalf uur was het tijd voor een fles voor één van beide. Bij elk geluid, sprong ik omhoog en keek hoelaat het was. Een diep respect ontpopte zich bij mij, toen ik dacht aan alle vrouwen die dit elke nacht hebben. Aan alle moeders in het Babyhuis die dit vaak elke nacht alleen moeten doen, zonder hun partner. Naast alles wat er overdag van hen wordt gevraagd en waar ze aan werken, moeten ze 's nachts ook nog doorgaan met zorgen en aandacht geven.

In de stilte van de nacht zat ik voor het raam met een drinkende baby in mijn arm naar buiten te kijken. Het was stil. De stad was in rust. Ik genoot van de stilte. Het was mooi om zo te zorgen, praktisch deze lieve vrouwen te helpen. Dankbaar dat ze mij de zorg voor hun baby toevertrouwden. Dat is niet vanzelfsprekend, want het duurt vaak lang voordat er een vertrouwensband ontstaat. In de nacht dacht ik na over het leven, over mijn leven. Soms is het goed om in de stilte, zonder prikkels na te denken en gedachten toe te laten. In de drukte van het alledaagse is daar vaak zo weinig tijd voor.

De dag daarna gaf ik een terugkoppeling aan de moeder en vertelde hoe het was gegaan. Ik bedankte haar dat ik voor haar kindje mocht zorgen. Ze lachte er om. 'Bedank je mij daar nou voor? Ik vraag me echt wel eens af of jullie dat nou leuk vinden om te doen.' En ik kon haar oprecht antwoorden dat ik het fijn vond om voor haar te doen en dat ik het met liefde had gedaan.

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen