Yes, bommerdebom, we zijn er! Een gevoel van opluchting, we zijn geland. Heel spannende laatste dagen hebben we achter de rug: zou onze vlucht nog wel gaan in deze Corona crisis?
Na een hele nacht (5 uur!) in de wacht hangen bij KLM lukte het uiteindelijk om de vlucht om te boeken naar twee dagen eerder. En zo landen we deze dinsdagavond in Johannesburg in plaats van op de donderdagochtend. De medische staf komt in het vliegtuig en neemt van iedereen de temperatuur op. Bij de douane wordt dat nogmaals gedaan. Niemand blijkt gelukkig ziek en het vliegtuig is vlot leeg; onze koffers halen we zo, hup, van de band. We kijken elkaar aan: we hadden meer gedoe verwacht, dit valt mee!
Nadat we opgehaald zijn en naar ons appartement voor de komende 4 weken zijn gebracht, douchen we lekker en liggen we net na middernacht in bed. Fijn, we zijn er! Dit gaat wel heel voorspoedig!
Tot we de volgende morgen wakker worden… bericht van onze contactpersoon: we moeten in zelf-isolatie. Het huis niet uit, de tuin wordt opgedeeld in delen (en wij krijgen het kleine achterste stukje), alleen de noodzakelijke boodschappen door één van ons; geen contact met de buitenwereld. En dat voor de komende 14 dagen… Oeps, die hadden we niet helemaal aan zien komen, niet meer verwacht omdat het bij de douane zo soepel liep. Het naarste? Onze ontmoeting met Hannah wordt uitgesteld… Als we ons niet aan de regels van zelf-isolatie gaan houden wordt de rechtbankprocedure geannuleerd.
Het fijnste? We zijn in het land van onze kinderen en steeds dichter bij Hannah. We hopen en bidden op een voorspoedig beloop verder; we houden jullie op de hoogte!
