Het is vakantie. En vakantie betekent naar boord. Zo komt het dus dat ik nu onderaan de ladder sta. Klaar om aan boord te klimmen. M’n tas staat nog in de auto, die pak ik wel als de auto aan boord staat. ‘Komt u nu mam’ roept de oudste dochter. ‘Jaja, ik kom’ Henk is al aan boord, de drie dochters ook. Alleen ik moet nog. Niet nadenken, gewoon gaan.
Het is niet de eerste keer, en vast ook niet de laatste, dat ik even moet slikken. Het schip ligt een paar meter af, en dus moet ik én omhoog én die meters overbruggen via de ladder. Komt goed ‘gewoon sport voor sport’ hoor ik mezelf nog tegen m’n moeder zeggen toen ze in een zandgat in Duitsland aan boord kwamen. ‘Kunnen we daar wel opstappen?’ vroeg ze aan de telefoon. ‘Ja hoor, Henk helpt wel even, komt goed’ zei ik. En ze kwamen ook wel aan boord. Heus. Er moesten alleen wat angsten worden overwonnen. Wat dat betreft valt het trapje waar ik nu voor sta werkelijk alles mee.
Omhoog kijken! Altijd omhoog kijken. Nu is dat in het leven sowieso een goed advies. Maar op een trapje langs of over het water werkt het sowieso. Niet naar beneden kijken. Dan ga je nadenken over het water, en hoe diep het is, en hoe koud. Nee, omhoog kijken.
De tante die van Goeree- Overflakkee naar Limburg kwam gereden om een paar dagen mee te gaan riep ‘Nee hoor Albért, dát durf ik niet. Ik denk dat ik terug rij.’ Nu is een meter of 5 met een trapje in de muur naar beneden ook een flinke uitdaging. Eerlijk is eerlijk. ‘Kom nou tante, dat is toch jammer van uw tijd, laten we het proberen. Tree voor tree. En omhoog kijken. Niet naar beneden. Ik zeg wel hoever u nog moet.’ En zo gebeurde. ‘Nog drie, ja kom maar, nog twee, ja nog één sport, en dan nu aan boord stappen.’ Ze had het gedaan. En zichzelf overwonnen én aan boord gekomen. Maar als ze nu belt waar we liggen en of ze kan komen kijken aan boord, is standaard de volgende vraag: ‘En kan ik een beetje normaal opstappen?’
Ik zet m’n voet op de eerste tree. ‘Kom nou mam, het gaat regenen.’ M’n handen pakken de ladder vast, en daar ga ik, sport voor sport. Hoofd omhoog, de ogen naar boven. De eerste druppels vallen. Ik klauter door. Niet nadenken. Sport voor sport. Eenmaal boven pak ik de hand van Henk, klauter over de boeing en stap aan boord. De vakantie kan beginnen!
