Zeep maken, dat is een ambacht. Daarvan is Evelien van Zonneveld overtuigd. Ze is gefascineerd door de chemische reactie die plaatsvindt bij verzepen. Tel daar haar kennis over planten en kruiden bij op en er ontstaat een biologische zeepziederij. “Wij mensen zijn natuurlijk, dus waarom zouden we niet-natuurlijke stoffen gebruiken om ons te wassen?” Een verhaal over authentiek ondernemen.
Het zeepatelier is haar tweede thuis. Evelien van Zonneveld –maxirok, gebreide baret op het hoofd– is hier op haar plaats. Alleen jammer dat haar twee honden niet mee naar binnen kunnen. Ze wachten achter de schuifdeur, op de binnenplaats van het verzamelgebouw. En ook dat hoort hier, in dit industriële pand. Bezoekers komen binnen bij de retro koffiebar, lopen langs de inpandige kas –goed voor vergaderingen en lezingen– en volgen de geur van bloemen en kruiden, zo naar het atelier. „Kom, ik zal je de zeepziederij laten zien”, wenkt Van Zonneveld. Met een glimlach: „De geur wordt alleen maar intenser. Wacht maar totdat je de zeepkasten ruikt.”
Toch is een geconcentreerde geur niet het belangrijkste kenmerk van een goed stuk zeep. Zo veel wordt wel duidelijk in het atelier van Werfzeep aan de Westerkade in Utrecht.
