”Het ene jaar maak ik meer neuzen, het andere jaar meer oren”, vertelt ir. Joan Saridin (44), alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Tien jaar geleden ruilde ze een carrière als architect in voor het laboratorium van het Erasmus Medisch Centrum te Rotterdam. Als anaplastoloog maakt ze dagelijks protheses voor mensen die een neus, oor, of oog kwijtraakten. ”Als een oog maar iets scheef is, loens je ineens.”
Een tussendeur scheidt het ‘schone’ patiëntengedeelt van het enigszins chaotische laboratorium. Hoewel werkplaats een betere benaming is voor de kleine ruimte met tientallen vakjes, laatjes, boortjes en beiteltjes. Een rek met gipsen tandprotheses grijnst de bezoeker aan. „Dat zijn de harde, kunststof protheses. Die zijn van mijn collega”, wijst Saridin. Ze stalt een aantal oren uit in verschillende bouwfasen en pakt een neus uit een lade. „Ik houd mij bezig met de zachte delen van het gezicht.”
WAT HOUDT UW WERKPRECIES IN?
„Anaplastologie staat voor aangezichtsprothetiek. Ik maak alle epitheses, dat zijn zachte protheses om zacht weefsel en huid te vervangen. Tachtig procent van mijn patiënten is oncologiepatiënt. We zijn nu in het hoofd-halsgedeelte van het Erasmus, waar iedereen die een tumor heeft in dat gedeelte van het lichaam, onder behandeling is.”
%20site.jpg?width=575&height=322&crop=0%2C0%2C2195%2C1641&format=jpeg&dpr=1.0&signature=9f33f4f2f211b2d09ea86b0b1599e1bbd5627129)
