Baby Jet huilt een beetje. Maar niet lang. Het twee maanden oude meisje wordt snel getroost door grote broers Ot (5) en Jan (3). Want die vinden hun kleine zusje zo lief. De 2-jarige Teun heeft meer belangstelling voor de tekeningen van zijn grote broers. Marloes (31) en Matthijs (31) hebben hun handen vol aan hun mooie kroost. Met drie kinderen en een hond groeiden ze uit het dijkhuisje aan de overkant, waar ze tot begin vorig jaar woonden. Zo’n 55 vierkante meter hadden ze daar tot hun beschikking. Dat betekende dat er altijd overal speelgoed lag, hoe goed ze ook opruimden. Ze begonnen daarom twee jaar geleden te zoeken naar een ander huis. In Groningen zelfs, omdat ze zich geroepen voelden om als christenen te wonen in een omgeving waar maar gelovigen zijn. Ze vonden een prachtig plekje grond met een tuin waarin hun kids heerlijk zouden kunnen spelen. „Maar op de 2,5 uur durende terugweg naar huis kreeg ik een knoop in mijn maag”, vertelt Marloes. „Het was wel érg ver weg van onze familie en vrienden in Hardinxveld.” Nog diezelfde avond wordt Matthijs tijdens een wandeling met hond Sien aangesproken door hun overburen, die in een ruime boerderijwoning wonen. Of hij even mee wil lopen, want ze willen wat met hem bespreken. Wat blijkt? De buren willen verhuizen en gunnen de woning aan Matthijs en Marloes, met wie ze goed contact hebben. Het echtpaar Leenman springt een gat in de lucht. „Dit was voor ons als een antwoord uit de hemel. Dat we in Hardinxveld mochten blijven, omdat het werk hier nog niet klaar was.” Het contract is snel rond, en niet lang daarna verhuisd het jonge echtpaar naar de goed onderhouden woning uit de 19e eeuw. Ze hoeven weinig te klussen aan het huis. Wel gebruikt Marloes liters en liters verf om het naar hun smaak in te richten. De woning, die vrijwel overal ingericht was in de tinten zwart en wit, wordt veranderd in een feest van kleur. „Ik heb bij de overname al aan de vorige bewoners gevraagd: „Vinden jullie het niet erg als ik de kleuren verander?” Maar dat vonden ze geen probleem; ze wisten dat zwart-wit niet mijn stijl was.” Lees het hele artikel in Terdege (nr. 25, 30 augustus 2022). beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen