Haar opa is er een van een tweeling, zelf heeft Renate Tanis (30) uit Goedereede ook een tweeling. „Dit zijn jouw genen”, zei ik tegen mijn opa, toen bleek dat we twee kindjes verwachtten.” Opa Human Tanis (79) knikt trots. „Ik vond het prachtig nieuws.”
Haar driejarige dochter Lieke hangt aan haar arm. Oudste zoon Nathan (6) zit op school. De tweeling, Rhodé en Thomas (1), zit in de kinderstoel en krijgt om de beurt een hapje eten. Ondertussen doet Renate haar verhaal.
Dat ze weer zwanger was, heeft ze in 2021 al snel door. Ze is misselijk, voelt zich precies zoals bij de eerste twee zwangerschappen. Dus maakt ze een afspraak bij de verloskundige. „Mijn man Peter vaart op een kotter en kon echt niet mee. Ik kwam bij de verloskundige, ze zette de het echoapparaat op mijn buik en zag meteen dat het twee kindjes waren. „Zie je het?” vroeg ze. „Nee”, zei ik, want ik wilde het niet geloven. „Het zijn er twee”, wees ze.
Ik raakte in paniek. Twee? Peter is voor zijn werk als Noordzeevisser altijd van zondagnacht tot en met vrijdag op zee. Hij zou me doordeweeks niet kunnen helpen. En ik herinnerde me wat mijn opa tegen me had gezegd over zijn moeder. Dat ze een tweeling haar ergste vijand nog niet zou toewensen.”
Ze blikt naar haar opa, die tegenover haar aan tafel zit en geduldig naar haar verhaal luistert, samen met zijn vrouw.
„Er was nog iets anders. Onze oudste zoon Nathan was een paar weken te vroeg geboren. Ik weet nog hoe heftig dat was. Hij was vaak ziek en huilde veel. En dan nu twee baby’s tegelijk met opnieuw het risico op vroeggeboorte.”
Ze appt Peter. Ook hij kan het niet geloven. „Hij dacht dat ik een grapje maakte.”
Prachtig
Peter en Renate moeten het nieuws eerst samen verwerken, voordat ze het wereldkundig maken. Pas vanaf dertien weken delen ze het mee aan hun familie en vrienden. „Ik weet nog dat ze het bij ons kwam vertellen”, zegt opa. „Ik vond het prachtig nieuws.”
Want tweeling zijn, is heel erg mooi, weet hij uit ervaring. „Ik heb een heel goede band met mijn zus Corrie. We hebben lang naast elkaar gewoond. En we hebben ook over bijna alles dezelfde mening. Weet je dat we allebei eens naar een boekenmarkt gingen en met hetzelfde boek thuiskwamen?”
Hij en zijn zus zijn midden in de Tweede Wereldoorlog geboren, vertelt hij. „Ik ben van 1943. In die tijd wist je als ouders niet van tevoren dat er een tweeling kwam. Pas toen mijn zus was geboren, zei de dokter: Er komt er nog een. Dat was ik.”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 12, 28 februari 2023).
beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen