Het stoeien voor het slapengaan, de spelavond op de groep, een glimlach van een bewoner: wie werkt in de gehandicaptenzorg kent het geheim van de kleine, gouden momenten. Bij Hennie, Jacco, Reindert en Pauline sloeg de vonk recent over. En dus zitten ze weer in de schoolbanken. „Het is dat die gasten van mijn groep zo prachtig zijn, anders was ik allang gestopt.”
Hart voor de zorg hebben ze. Een niet te bedwingen glimlach voor cliënten met een verstandelijke beperking. „Ze zijn gewoon goudeerlijk, daar houd ik van”, biecht Reindert op.
„Als je op vakantie bent geweest en je komt terug, dan vliegen ze je om de hals”, grijnst Jacco. Hennie stelt dat er „elke dag” wel een moment is „waar je zorghart sneller van gaat kloppen.” En Pauline wil er alles aan doen om de cliënten zo veel mogelijk het normale leven te laten ervaren.
Geregisseerd
Vier zorgcollega’s uit vier verschillende woonplaatsen, met allemaal een andere leeftijd. Hun levens kruisen op het Hoornbeeck College in Amersfoort, bij de opleiding maatschappelijke zorg en welzijn. „We werken allemaal met mensen die een lichte tot zware verstandelijke beperking hebben”, vertelt Pauline. „Ik werk bij De Schutsewaar? op een woongroep en merk dat het heel belangrijk is om de bewoners volwaardig en met respect te benaderen. Alleen zo heb je oprecht contact met elkaar. Laat ze zelf maar hun avondactiviteit kiezen of de cd waarnaar ze willen luisteren. Als je zo werkt, kun je samen enorm ver komen.”
Hennie deelt de visie van Pauline. „Ik werk op Zorgboerderij De Veenhoeve,in welke plaats? waar dertien volwassenen wonen. Graag draag ik eraan bij dat zij zich thuis voelen. Dat ze veiligheid voelen om tot rust te komen. Maar ook dat ze de gezelligheid ervaren van een gezinsleven. Vergeet niet dat alles in het leven van de bewoners geregisseerd is. Dat proberen we op zaterdagavond bewust te onderbreken. Dan maken we hapjes klaar en doen we spelletjes. Dat waarderen de bewoners enorm.”
Arbeidsvoorwaarden
Zoals ze over hun werk praten, lijkt het alsof de vier zorgcollega’s al jaren werkervaring hebben. In werkelijkheid waren ze tot twee jaar geleden bakker (Jacco en Reindert), secretaresse (Pauline) of huishoudelijk medewerker, naast het moeder zijn van zes opgroeiende kinderen (Hennie). Alle vier kwamen ze op een kruispunt in hun leven en alle vier kozen ze onvoorwaardelijk voor de zorg.
Voor Jacco en Reindert vooral vanwege de betere arbeidsvoorwaarden. Beiden werken nu bij Adullam. „Als bakker ging ik ’s avonds al vroeg naar bed, omdat ik om vier uur weer moest beginnen. Dat kost je je sociale leven en is niet fijn met een gezin”, vertelt Jacco. „Nu kan ik er veel meer zijn voor mijn vrouw en kinderen.”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 18, 26 mei 2021).
beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
