Een ruggenprik, mag dat wel?

„De angst neemt elke zwangerschap toe, en mijn zelfvertrouwen af. Terwijl het toch al vier keer heel normaal is gegaan, als ik jullie moet geloven.” Een beetje schuchter vervolgde ze: „Ik zou best weleens een ruggenprik willen. Gewoon weten dat ik niet door die onmogelijke pijn heen hoef. Maar... mag dat wel?”

Ik begreep haar vraag. Ze bedoelde: Bijbels gezien. En ze doelde op Genesis 3:15, alsof smart een onderdeel van de baring móét zijn. Maar zo is die tekst niet bedoeld. Smart betekent hier veel meer dan alleen pijn en wijst op allerlei vormen van lijden. Net zozeer als het woord ”dracht” de hele breedte van het kinderen krijgen en opvoeden behelst. Daar komt bij dat het met smart kinderen baren een straf op de zonden is. En zien we juist in de Bijbel niet dat een toegezegde straf ook door de Heere afgewend kan worden? Behalve rechtvaardig is de Heere ook barmhartig. Hijzelf was tijdens Zijn leven op aarde goeddoende, mensen van hun pijn en lijden verlossend.

Ik denk dat je pijnstilling tijdens het baren als een gegeven middel mag zien om de straf te verlichten. Pleit ik er dan voor om alle vrouwen pijnvrij te laten bevallen? Helemaal niet; medicatie heeft naast het bedoelde effect ook altijd onbedoelde bijwerkingen. En in heel veel situaties is pijnbestrijding helemaal niet aan de orde. De keuze zal per vrouw en per bevalling afgewogen moeten worden. In dit geval, als angst zo de boventoon voert en pijnstilling zo’n uitredding lijkt, dan zeg ik: Houd de optie open, kijk hoe het zal gaan, hoe je je op dat moment voelt en wat je wilt. Dat adviseerde ik haar ook. „Ik ga erover nadenken”, zei ze.

Af en toe heb ik zo’n gesprekje, waarbij de wending bepaald wordt door de taal die je spreekt. Dat geeft diepgang en betekenis aan wat we zorg op maat noemen.

Henrieke de Wit is verloskundige en moeder van drie.