Wie Priscilla Spruijt (32) uit Barendrecht ontmoet, is al snel één ding duidelijk: ze loopt over van enthousiasme voor haar werk. De moeder van vijf is eigenaar van Creato da Pris. Ze knoopt en verkoopt producten van macramé.
Heel zonnig is het niet, maar daar laat ze zich niet door weerhouden. Van een drupje regen is nog niemand gesmolten, dus settelt ze zich in de achtertuin van haar ruime hoekhuis, voor de schuur waarin ze haar onderneming heeft gevestigd.
Priscilla is een duizendpoot. De tengere Barendrechtse begeleidt de schoolmeiden die haar deze middag helpen met het inpakken van haar do-it-yourselfpakketten, houdt intussen haar jongste dochter Felice in toom, haalt een appeltaart tevoorschijn die ze eerder tussen de bedrijven door nog even heeft gebakken en slaagt er vervolgens in om zich te concentreren op het interview. „Ik stuiter de hele dag door van de energie”, zegt ze met een grote glimlach en een Rotterdams accent. „Gooi een kwartje in mij en ik blijf praten.”
Lange tijd werkte ze in de ouderenzorg. Een supergave baan, vond ze, maar vanwege het onregelmatige werk lastig te combineren met haar opgroeiende gezin. En dus zegde ze de baan op.
Handig als ze is, begint ze meubels op te knappen en te verkopen. En als ze zich daar niet meer voldoende mee weet te onderscheiden, stort ze zich op de handwerktechniek macramé. „Ik had in een woonblad een groot wandkleed gezien en had van mijn moeder handwerken geleerd. Het leek me vet om zo’n kleed zelf te maken. Ik ben begonnen met oefenen. Op een gegeven moment hing ons huis vol met mijn creaties. Een vriendin die een eigen interieurwinkel opende, wilde mijn werk in haar winkel hangen. Volgens haar was macramé helemaal in. In 2019 heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. En daarna was het geen hobby meer, maar werd het mijn werk. Het startpunt van Creato da Pris.”
Ze is dag en nacht bezig met haar onderneming, op de zondag na. „Ik probeer mijn werktijd af te bakenen, maar ik ben een enorme chaoot en doe alles impulsief en op gevoel. Dus van dat afbakenen komt weinig terecht.”
Een buurvrouw zei eens over de chaos in huize Spruijt: „Meid, wat heb je hier toch een lekkere ruimte voor die bso van jou.” Priscilla: „Ik heb geen bso hoor.” De buurvrouw: „Maar wat doen al die fietsjes en trekkers en stepjes dan in je tuin?” Lachend: „Het is hier echt een duiventil, met binnenlopende kinderen en hun vriendjes. Maar daar houd ik van. Het geeft zo’n gezelligheid.”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 26, 19 september 2023).
beeld: Tineke van der Eems
Lees verder
