Het is een woord dat vaak wordt gebruikt, zowel in het pastoraat als de hulpverlening. Rouwverwerking. Ds. A. Schreuder begrijpt de bedoeling, maar een gelukkige term vindt hij het niet. ”ik spreek liever over omgaan met rouw. Aan verwerken komt een keer een eind. Rouw is een gemis dat nooit wordt vervuld.”
Vele malen stond ds. A.Schreuder (65), predikant van de gereformeerde gemeente van Beekbergen, in een sterfhuis of aan een graf. Bewogen met de nabestaanden. Toch staat hij er sinds het overlijden van zijn eigen vrouw, drie jaar geleden, anders in. „Uit eigen ervaring weet en voel ik nu wat er door mensen heen gaat en wat er allemaal zal volgen.”
Aan het overlijden van zijn echtgenote ging een langdurige ernstige ziekte vooraf. Het sterven kwam daardoor niet onverwachts. Dat maakte het niet minder ingrijpend. „De dood maakt in menselijk opzicht echt alles kapot. Hij breekt de sterkste banden en maakt los wat niet los kan.
Daardoor scheurt er vanbinnen iets. Bij het sterfbed van je geliefde besef je ook sterker dan ooit dat je van deze wereld niets kunt meenemen. Het is zoals Paulus tegen Timotheüs zegt: „Wij hebben niets in de wereld gebracht, het is openbaar dat wij ook niet kunnen iets daaruit dragen.”
Alleen wat God in Zijn genade in een mens heeft gelegd, kan de dood niet afnemen. Dit wist ik al, maar wanneer het werkelijkheid wordt in je eigen leven, gaat die realiteit dwars door je heen.
Tegelijkertijd moet je met hulp van de Heere een weg zoeken om verder te gaan. We hebben hier voor Gods aangezicht een roeping te vervullen. Om de loopbaan te lopen die God ons heeft voorgesteld, ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs. Dat geeft uitzicht, al is van het tijdelijke de glans af. Daarom vind ik rouwverwerking een ongelukkig woord. Ik spreek liever over omgaan met rouw. Aan verwerken komt een keer een eind. Rouw is een gemis dat nooit wordt vervuld en zich vervlecht met je verdere leven.”
