Gisteren Hannah-dag, vandaag is het Shawndag! 5 jaar geleden waren we op 30 april in de rechtbank in Zuid-Afrika. Toen voor de adoptie van onze Shawn.
Hij was onze tweede. Josiah adopteerden we toen hij 11 maanden was, in 2013. Shawn in 2015, hij was toen 5 jaar en 8 maanden… Een hele kleuter al! Wat vonden we hem toen al groot (vergeleken bij de peuter die Josiah toen was); maar wat is hij nu al een echte tiener!
We hebben veel avonturen beleefd in deze 5 jaar. Van engelssprekend naar Nederlands in 10 weken, de start op het speciaal basisonderwijs, de overstap naar regulier en dit jaar zelfs een klas overslaan… Het wennen aan een gezin, een familie. Het ging niet altijd zonder slag of stoot, maar wat zijn wij trots op onze grote kerel! En wat is het bijzonder dat we dit met elkaar mee mogen maken…
Doorgaans doen we op de rechtbankdag (of de zaterdag erna) iets gezelligs met elkaar: naar het bos, een museum, dat soort dingen. Dat gaat nu helaas niet! Daarom gisteravond nieuwe slingers in het appartement gehangen, meringues gebakken (te zoet!) met een doorgebrande staafmixer (gelukkig werkt gelatinesuiker ook ;-)), een echte brief geschreven aan onze tiener (en natuurlijk verklappen we niet wat daarin stond – dat heet privé;-)) en ’s avonds lekker pizza gegeten!
We denken met elkaar terug, aan dat wat achtergelaten werd, wat we met elkaar beleefden en hoe het nu met ons gaat. En we zeggen tegen elkaar: we hopen op nog veel mooie jaren samen! En in gebed: dank u Heere, voor deze mooie kids… En geef ons onze verantwoordelijkheid te verstaan…
