Stille stilte

Stille stilte

Gerjanne v Lagen- Kampen- boekuitgave- RenateB _24_site

Dit is mijn laatste blog. Op den duur is alles gezegd. Alles is gezegd. Voor nu is alles gezegd.

Ik weet niet meer hoe het voelde,
die eerste keer dat ik een blog schreef.
Toen wist ik nog niet dat ze een syndroom had.
Ik wist het niet.
Ik weet niet meer hoe dat was.

Ik weet heel veel niet meer.

Ik ben vergeten hoe Fieke keek,
toen ik haar voor het eerst worteltjes voerde.
Met een rood plastic lepeltje,
niet te warm en niet te koud.

Ik weet niet meer waar ze haar eerste stapjes zette.
Ik weet niet meer hoe ze bewoog,
hoe haar armen
of benen.

Ik weet niet meer welk boekje ik voor het eerst aan haar voorlas.
Ik weet niet meer of ze keek,
of ze zag,
of niet.

Ik weet niet meer welke kleren ze aanhad,
toen ze meeging naar het ziekenhuis,
die 8e december.

Ik weet niet meer wat zij deed of brabbelde,
of ze onrustig was
of blij.

Ik weet niet meer wanneer ze voor het eerst in haar handjes klapte,
schots en scheef in haar handjes klapte,
zonder geluid.

Ik weet niet meer naar wie ze voor het eerst lachte,
een tandeloze lach,
met ogen die meer straalden dan haar mond.

Ik weet alleen nog
dat ik dacht dat ze gezond was.
Ik rook haar haartjes in mijn neus,
en zag dat ze de wijsvinger van de arts
met haar knuistje greep.

Ik weet alleen nog
die angst
om haar te verliezen.
Ik weet nog die woede in mijn hart,
de woorden van de arts,
zijn handen op haar lijfje.

Ik weet alleen nog van mijn voorhoofd
op de voegen in de douche.
Het warme water op mijn rug,
Mijn ogen stijf dicht,
de kilte in mijn hart.

Ik weet alleen nog
van die innerlijke schreeuw naar God.
‘God,
Als U bestaat,
Laat mij dan nú in U geloven!’

Van de stilte die er was,
als het ruisen van een zachte wind.

De stille stilte.
Ook nu.
In deze laatste blog.
Een einde met onbeantwoorde vragen.
We eindigen met open eindjes.
Toch.
Stil.

Misschien is dat wat geloven is.
Niet: volgen zonder vragen.
Maar: volgen met vragen.
Tóch volgen.
Ondanks de vragen.

Stilte.
Zodat ik jullie kan bedanken.
Voor het luisteren.
Het warme, hartelijke luisteren.
Dank jullie wel.
En als je héél stil bent,
hoor je het misschien.
Het enige wat al die tijd bleef.

Fiekes lach.

Auteur

Gerjanne van Lagen

Volg ons lifestyle platform op instagram.