Tegenover de trieste uitstroom van gemeenteleden naar de wereld is er ook de omgekeerde beweging. Verloren schapen die worden teruggebracht. Soms van heel ver. ”Als er één plek is waar ik God heb vervloekt, dan is het de kerkbank.”
Op de kast ligt een brandweerhelm, het boekendeel van de salontafel is gevuld met geestelijke lectuur. Maar wat vooral opvalt in het appartement van Peter Stolker (30) is de spreuk tegen de koker van de afzuigkap. „Wie met lege handen staat, kan ze vouwen.”
De helm verraadt het beroep van de inwoner van Lisse, de boekenkast illustreert waar zijn belangstelling ligt, de spreuk werd zijn levensmotto. De beleidsmedewerker bij Brandweer Hollands Midden groeide op in een hecht gezin, kerkelijk verbonden aan de gereformeerde gemeente van Lisse. De kerkgang op zondag en het bezoeken van de catechisatie was vanzelfsprekend. „Volgens mijn ouders had ik als kind al veel Bijbelkennis. Waarschijnlijk door mijn belangstelling; ik zat altijd goed te luisteren.” In zijn puberteitsjaren veranderde de betrokkenheid geleidelijk in afkeer.
.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C2048%2C1366&format=jpeg&dpr=1.0&signature=0606ca41c70b82d57440e3ef63afb4e09e39da95)
