Vrijdag was het zo ver… Thuis! En, thuiskomen is heerlijk! Na een echt heel lange reis van meer dan 24 uur is het heel bijzonder om zo de eigen straat weer in te rijden.
Donderdagochtend stond in het teken van inpakken en opruimen, nadat we woensdagavond een beginnetje hadden gemaakt. Rond half 1 werd de bestelde lunch gebracht en om 13u reden er twee busjes voor: voor beide families 1. Koffers inladen en onderweg naar de ambassade van Qatar, maar een klein kwartiertje rijden. Daar aangekomen moesten we ons registreren en vervolgens een uur of 3 wachten tot we in touringcars naar het vliegveld konden. Dat wachten was gewoon op straat – dus we waren blij dat onze taxi’s wachten tot we in de bus zaten!
Op het vliegveld aangekomen -wat geheel gesloten is en alleen open ging voor deze repatriëring- werd alle bagage uitgeladen, vervolgens moesten wij er naast gaan staan en werd alle bagage besnuffeld door drugshonden. Met uiteindelijk zo’n anderhalf uur vertraging stegen we op naar Doha. Al die tijd met mondkapjes op en handschoenen aan… pfff – niet fijn! Tijdens de nachtvlucht hebben de kids nog best goed geslapen – papa en mama nauwelijks… In de vroege ochtend was op Doha niet veel te beleven, dus dat we daar minder overstaptijd hadden was niet erg!
Uiteindelijk ging de tweede vlucht zo voorspoedig dat we bijna een uur eerder dan gepland op Schiphol aan kwamen. Hannah deed het de hele reis super – wat zou er in dat koppie omgaan?
Op Schiphol aangekomen waren daar beide ouders en een zus om ons welkom te heten. Een klein, maar fijn welkom! Bij de auto een bak koffie en soesjes – we zijn in Nederland! Nietsvermoedend stapten we in de auto, moe maar blij – op weg naar huis; nietsvermoedend, want wie had kunnen raden wat er toen gebeurde… We reden de straat in en zagen daar een prachtig spandoek: Welkom Thuis! En vervolgens? Een ware erehaag in de straat… van vrienden en familie! De tranen vloeiden – van blijdschap… Wat is ons meisje, wat zijn wij – met onze drie kids- welkom!
We danken die avond voor onze veilige thuisreis – voor onze lieve kids; en ja, ook voor deze prachtige reis! Want dat is toch wat er overblijft! We hopen eind van deze week nog 1 keer te schrijven, over onze eerste week thuis. En dan eindigt ook dit schrijfavontuur ;-)!
