Tijd van rust

Tegenwoordig ervaar ik die zes weken toch een beetje anders. Als een predikant de eerste zondag van de vakantie spreekt over „een tijd van rust” die is aangebroken, denk ik: man, u moest eens weten! Een tijd van chaos en drukte komt meer in de buurt. Maar dan voel ik me toch een beetje schuldig. Wat ben ik voor moeder als ik de kinderen elke dag het liefst een poos van de vloer heb? Over een paar dagen vinden we vast ons ritme wel weer. We maken er gewoon wat van met elkaar. Als we weer een hittegolf krijgen, zetten we lekker een tentje op in de tuin. Een prima manier om plaknachten in oververhitte slaapkamers te ontvluchten, en avontuurlijk bovendien: bij het vallen van de avond hoor je regelmatig in de verte een wolf huilen. Een Avanta-vakantie in je eigen achtertuin!

Blijft staan dat ik het een hele kunst vind om het huishouden op orde te houden als iedereen continu binnen en buiten loopt te rommelen. Om nog maar te zwijgen van de complete volksverhuizing die gecoördineerd moet worden als je een weekje weg wilt. Daar komt bij dat je soms hele dagen druk bent met brandjes blussen. Vooral in de laatste weken, als de kinderen weer helemaal toe zijn aan school.

Jolijn voelt het haarfijn aan: „Als de kinderen vakantie hebben, is dat eigenlijk werken voor de papa en mama”, filosofeert ze, „en als wij naar school zijn, is dat vakantie voor papa en mama.” Ik vraag me even af of ze nog wel onbezorgd vakantie kan vieren als ze zich zo bewust is van ons erbarmelijke lot als ouders, maar ik kan gerust zijn. „De papa’s en mama’s hebben dus geluk: die hebben veel vaker vakantie dan wij!”

Zo is dat. Nog even een paar weken bikkelen, en dan hebben wij weer alle tijd om tot rust te komen.

Neline is getrouwd en moeder van Martha (9), Abel (7), Jolijn (6), Reinout (4) en Sifra (1).