Groots klinkt het openingsdeel van de Johannes Passion door de oude dorpskerk van Leusden. Het ”Herr, unser Herrscher” vult de hoge kapel. “Toon ons door Uw lijden dat Gij, de ware Zoon van God, ook in de diepste nederigheid verheerlijkt bent.” Vocaal Ensemble Sonante Vocale repeteert Bachs eerste oratorium. „Al zingend doen we eigenlijk een stuk Bijbelstudie in deze lijdenstijd.”
Opperste concentratie, dat is wat de veertig aanwezige koorleden van Sonante Vocale nodig hebben deze repetitieavond. „Nog één keer”, roept dirigent Patrick Pranger naar zijn
ensemble. „Meer kijken, en zolang er geen komma in de tekst staat niet ademen.” Buiten slaat een felle regen neer, binnen vindt de muziek een onstuitbaar hoogtepunt. Even is alle werkstress verdwenen. Hier is nu alleen het zingen en de volle klank van de Johannes Passion. Op precies hetzelfde moment moet de tekst worden uitgesproken, op de exacte seconde moeten de slotnoten eindigen. „Nog eens maat 38”, slaat Pranger af. „Zing de zinnen meer in lijnen en stop met dat Nederlandse gehak.”
