8 mei 2007, dat was een mooie dag! De dag waarop we elkaar het ja-woord gaven. Nu vandaag, 13 jaar later, vieren we dat. Zonder familie, zonder ouders, zonder vrienden. Maar mét 3 lieve kids en toffe buren met hun kinderen…
Dat hebben we geweten vandaag! Er waren cadeautjes bij het ontbijt (bedankt buurtjes!), taart bij de koffie en een heerlijk 3-gangendiner. We hebben een lekker voorgerecht gehad van champignonsoep, funghi trifolata, bruschetta, hoofdgerecht ‘kip uit de oven’ met tagliatella en klappertert na (zoek maar eens op google ;-)); een alcoholvrije champagne en appelsap of cola voor de kids.
Heel leuk: een dikke tak die de kids van zijtakjes ontdaan hadden (oeh, gevaarlijk jongens – die messen!) was de kaarsenstandaard; 2 groene kaarsen er in en we hadden een echt feestelijke tafel…
13 jaar geleden was er ook lekker eten, fijne familie en vrienden. En een trouwtekst die paste bij de tijd van het kerkelijk jaar, uit Johannes 21:7 (midden). Dat gedeelte gaat over de verschijning van de Heere Jezus aan de zee van Tiberias. Eerst weten de discipelen niet wie hen om eten vraagt. Tot Johannes (na de vangst van 153 grote vissen) tegen Petrus zegt: ‘het is de Heere!’; deze tekst werd ons meegegeven. Om te zien op Hem, om ons hele levenspad in herinnering te roepen; als Hij op de oever staat en ons in het oog heeft, dan is het goed. Hij staat daar niet alleen, Hij heeft ook al brood en vis klaarstaan; Hij voorziet…
Ook vandaag bedenken we dat: ‘Het is de Heere’… Hij heeft ons de afgelopen 13 jaar geleid. Ons drie mooie kinderen gegeven, in een bijzondere weg. Dat hadden we op onze trouwdag niet kunnen denken. En in alle onzekerheid waar we momenteel in zitten, is er 1 ding zeker: Het is de Heere, die het wereldrond overziet. En ook onze levens leidt… voor dit tijdelijke leven. En we bidden, tot in de eeuwigheid!
