„Wie zegt er hier u tegen zijn ouders?” Een stuk of zes handen gaan omhoog in de volle college-zaal bij moderne taalkunde, nu al meer dan tien jaar geleden. Na wat verkennende vragen over de leeftijd van de ouders en de samenstelling van het gezin vraagt de docent: „En zijn jullie religieus opgevoed?” Kennelijk horen u zeggen en religie bij elkaar.
„Het valt me op dat in jouw columns jullie dochtertje papa/mama met ‘je’ aanspreekt”, mailde een collega me. Ze was er niet op tegen, maar het viel haar wel op. Daarom til ik bij dezen maar even een tipje van de sluier van ons opvoedbeleid op.
Het zou ooit „u” moeten worden, wat mijn vrouw en mij betreft. Maar helaas, het gaat hier niet allemaal volgens het principe ”u vraagt, wij draaien”. Die u krijg je er namelijk verdraaid lastig in als je elkaar steeds met je aanspreekt. Goed voorbeeld doet goed volgen, maar om elkaar als echtelieden nu te gaan vousvoyeren...
Het arme kind kan er dus niks aan doen dat ze je tegen ons zegt. En ik vind het nog wel gezellig ook. Het is een beetje alsof je dialect spreekt. Dan zeg je ook nooit u. Trouwens, we spreken ook dialect, want ik noemde een perzik onlangs eens een pirrik. We horen sindsdien niet anders meer dan: „Mag ik pirrik?”
U of jij. Het maakte me eigenlijk niet zo veel uit. Totdat ik iemand hoorde zeggen: „Het verschilt nogal of je puberdochter bovenaan de trap staat en roept: „Jij ook altijd...!” of: „U ook altijd...!””
Een schreeuwende puberdochter, ik moet er niet aan denken. Maar het punt is helder. En hoewel ik niet houd van argumenten die uit een negatief sentiment voortkomen, dit punt bleef toch bij me hangen.
Laten we het op u houden.
En dat schreeuwen? Ik mijmer er nog wat over door...
Nee, schreeuwen gaan we echt niet doen. Ik zei toch al: Goed voorbeeld doet goed volgen? Nou dan. En, om er nog maar eens een spreekwoord in te gooien: zo gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet. (Dat schreeuwen, bedoel ik dan.) Of voor alle ouders die hun kind jij laten zeggen (even goede vrienden hoor!): Zo jij niet wilt dat jou geschiedt, doet dat ook een ander niet.
Snap je? Eh, ik bedoel: snapt u?
