De geplande vakantieweken leveren me vooralsnog vooral spanning op. Zou doorwerken niet rustiger zijn?
Niet langer kunnen we met onze toilettas onder de arm op het vliegtuig stappen naar een zonnige bestemming om de vrijheid van een kinderloos bestaan te vieren. Nee, dit keer gaan we op gezinsvakantie. Dus plannen we de tocht zorgvuldig.
We gaan emigreren. Tenminste, zo lijkt het. Al weken zijn we druk met het voorbereiden van onze geplande campingweekjes. Dit jaar wordt vakantie vieren een serieuze onderneming.
„Ik overzie het allemaal even niet meer”, verzucht mijn vrouw reeds twee weken voor de geplande vertrekdatum.
„We maken een lijstje”, stel ik voor. En dus verschijnt op het kladblok een indrukwekkende takenlijst. Met acties als ”kampeertafel schoonmaken”, ”gasfles kopen” en ”autobanden oppompen”.
Ik krijg de onbedwingbare behoefte de acties stuk voor stuk ter discussie te stellen. Die kampeertafel lag op zolder. Die is toch niet vies geworden? In de gasfles zit nog genoeg gas. En de luchtdruk in de autobanden check ik elke twee maanden. Dat hoeft toch niet per se voordat we op vakantie gaan?
Maar ik houd me in. Want ze zal zeggen dat de kampeertafel een jaar stof heeft liggen happen. Dat het een prettig gevoel is als je zeker weet dat de banden goed zijn. En wie zegt dat we nog genoeg gas hebben? Ik kan toch niet in die fles kijken?
Dus knik ik braaf en denk mee over de inpaklijst. Een tekentang, zonnebrandcrème, schilmesjes en afwasbak. Een nagelschaartje, warme en luchtige kleding, een plastic lepel en twee lekkere stoelen. Een slaapzak, schaduwdoek, pincet en lenzen. Een lamp op batterijen en een lamp op gas, boeken en, o ja, de tent.
Het hoofd van mijn vrouw is nu leeg, maar het mijne raakt vol. Een grote vraag doemt op: hoe gaat dit alles ooit in ons koekblik op wielen passen? Dat gaat niet, weet ik dit keer zeker. Dus monteer ik een XXXL-dakkoffer op ons boodschappenwagentje.
Straks gaan we op pad. Met een thermoskan koffie en witte bolletjes met aardbeien. Omdat we ervaringsexperts hoorden zeggen dat je vakantie begint als je van huis wegrijdt. Ik hoop het. Maar ik vrees dat mijn vakantie pas begint pas als de kampeertafel –opnieuw afgestoft– weer op zolder ligt.
