De prediking van het Evangelie door de apostelen is rijk gezegend. En dat in een wereld vol heidendom en ook van zelfverzekerde joodse godsdienst. Het is de Joden een aanstoot, de Grieken een ergernis: de boodschap van de gekruisigde en opgestane Christus, buiten Wie niemand kan zalig worden. ## Dichtbij De apostelen waren predikers, maar ook herders, met zorg voor de kudde. Ook al kostte het Paulus bijna het leven. Want al wilden de scharen hen offeren en als goden vereren, toen de Joden hier lucht van kregen, praatten zij de mensen om, zodat ze hem stenigden! Ze sleepten hem buiten de stad in de mening dat hij dood was. Paulus sprak daarna de woorden van onze tekst: dat we door vele verdrukkingen moeten ingaan in het koninkrijk Gods. Hij wist waarover hij sprak. Hij zei het, toegetakeld met schrammen en bloed en blauwe plekken! Zo kon ook ds. Richard Wurmbrand zijn boodschap aan de vrije westerse wereld onderstrepen met de littekens van de verdrukking op zijn lichaam. En dan zijn het niet alleen de uitwendige, zichtbare verminkingen die worden toegebracht. Hoeveel meer inwendig leed zal zijn en worden toegebracht aan hen die van hun enige hoop geen geheim maken, maar vrijmoedig getuigen van de éne Naam Jezus, gegeven tot zaligheid. Niet alleen onder de heidenen, maar net zo goed in de gevestigde kerken, onder christenen. Paulus had van de Joden, zijn eigen volk, nog de meeste last. Zelfs binnen onze gereformeerde gezindte hebben we al zoveel met elkaar te stellen. Kerkelijk gaan we gescheiden wegen. Waar is bij tijden de eendracht binnen de eigen kerkelijke gemeenschap of gemeente? ## Niets vreemds Toch zijn dit geen vreemde dingen. ‘Geliefden, houdt u niet vreemd over de hitte (der verdrukking) onder u, die u geschiedt tot verzoeking, alsof u iets vreemds overkwame’ (1 Petrus 4:12). ‘Acht het voor grote vreugde, mijn broeders, wanneer gij in velerlei verzoekingen valt’ ([Jakobus 1:2](https://bijbel.bmuonline.nl/statenvertaling/jakobus/1/#2)). Kennelijk hoort dit bij Gods Koninkrijk. Dat ga je niet ongemerkt, vanzelf binnen. Daar gaat strijd mee gepaard. Want de wereld ligt in het boze. Zowel Joden als heidenen bouwen hun eigen koninkrijk. Hetzij onder, hetzij zonder de wet. Daarom hebben Jezus’ discipelen in de wereld verdrukking en worden ze uit de synagoge geworpen. En zelfs nog afgezien van deze tegenwerking, is er de gedurige weerstand van het eigen hart. De strijd tussen vlees en Geest houdt niet op. Een werelds of wettisch leven is niemand van nature vreemd. De twijfel kan toeslaan als het dienen van de HEERE een prijs vraagt en strijd geeft zonder wapenstilstand. De Heere Jezus Zelf moest door lijden ingaan in Zijn heerlijkheid. Zijn discipelen zal het niet anders vergaan. Hij sprak van grote verdrukkingen die aan Zijn wederkomst vooraf gaan. Niet als toevallige incidenten, maar volgens Zijn vaste plan. Zo moeten we ingaan. Zoals we ook door één Naam moeten zalig worden. ## Volharding Hoe beschamend is dan wat Paulus meemaakt op zijn eerste zendingsreis. Na het gebeurde omzeilt hij die plaats des onheils niet, maar gaat hij er nogmaals heen om de zielen van de discipelen te versterken. Opdat ze niet voor de tegenstand zouden zwichten. Hij vermaant ze om in het geloof te blijven. Waar alles, wereld, godsdienst en eigen hart tegenin gaat. Zo word je getroost, ook in veel verdrukkingen. Omdat dit blijkbaar de gewone weg is waarin de HEERE verloren mensen Zijn Koninkrijk doet beërven... Die prijs is toch niet te hoog voor zo’n grote zaligheid en heerlijkheid? Geloof dit evangelie en volhard erbij, opdat u zult ingaan. „Veel wederwaardigheên, veel rampen zijn des vromen lot, maar uit die alle redt hem God; Hij is zijn heil alleen. ([Psalm 34 vers 9b](https://bijbel.bmuonline.nl/psalm/34/#9), berijmd)